Χρήστος Λούλης: Καλεσμένος στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», έδωσε spoiler για το «Famagusta» και μίλησε για τα προσωπικά του
Ο Χρήστος Λούλης βρέθηκε σήμερα στο πλατό της εκπομπής «Πάμε Δανάη» και μεταξύ άλλων μίλησε, για τη σειρά Famagusta που επιστρέφει την ερχόμενη Κυριακή στο Mega, αλλά και τα προσωπικά της.
Για το «Famagusta» είπε μεταξύ άλλων:
«Ακολουθεί ένα σοκ από το ότι ένας άνθρωπος που ήταν του σπιτιού, της οικογένειας, έχει κάνει αυτό το πράγμα, όχι απλά έχει έναν φόνο αλλά ο φόνος έχει ακολουθήσει μια εξωσυζυγική σχέση με μια κοπέλα, φίλη της αδερφή της γυναίκας του.
Το πρώτο που υπάρχει είναι ένα τρομερό σοκ γιατί έναν άνθρωπο που νόμιζες πως τον ήξερες, τελικά βλέπεις ότι δεν τον ήξερες και το θέμα από εδώ και πέρα είναι πώς συνεχίζουμε.
Σε μένα (στο ρόλο του) επικρατεί μια φοβερή ανακούφιση που έχω περάσει από αυτήν την περιπέτεια και συνεχίζω τη δουλειά μου που είναι το ντοκιμαντέρ, μην ξέροντας ότι θα μου αποκαλυφθεί και μένα κάτι παρακάτω, πάρα πολύ μεγάλο και συγκλονιστικό. Η αποκάλυψη της πραγματικής μου μητέρας.
Ο χαρακτήρας ο δικός μου, που είναι ένας 50αρης ο οποίος δεν έχει στεριώσει πουθενά, γιατί ίσως δεν έχει βρει τη ρίζα του, αλλά είναι ένας τύπος που ‘λίγο είμαι εδώ, λίγο εκεί’, ακόμα και πριν καταλήξει με μία σύντροφο, θα ήθελε τουλάχιστον η συνεργάτης του να είναι μια όμορφη κοπέλα. Νομίζω το μοναδικό κριτήριο που την επέλεξα ήταν επειδή ήταν όμορφη».
Ο Χρήστος Λούλης μίλησε επίσης για τα προσωπικά του αλλά και για την πορεία του:
«Μου έχει συμβεί να είμαι παρών σε αδικία ή να υφίσταμαι την αδικία και επειδή είναι τόσο μεγάλη, να έχω μουδιάσει, να μην ξέρω τι να κάνω.
Εκείνη την στιγμή εγώ ήμουν μουδιασμένος, δεν μπορούσε καν να περάσει από το μυαλό μου ότι κάποιος θα μπορούσε να με κατηγορήσει για κάτι τέτοιο ή να μου κάνει αυτήν την αδικία. Είναι προσωπικό στιγμιότυπο. Μετά θέλει το «σκάψιμο», το να εξηγήσεις στους ανθρώπους ποιος είσαι, τι ήθελες, τι έκανες.
Και στη δουλειά και στη ζωή πολλές φορές έχω αδικήσει. Επειδή μπορεί να ήμουν πολύ απασχολημένος με τον τρόπο που εγώ βλέπω τον κόσμο, άρα δεν μπορούσα να δω τα γεγονότα και τις συνθήκες όπως πραγματικά ήταν και επειδή ήμουν πολύ συνεπαρμένος με το μέσα μου, μπορεί να αδίκησα ανθρώπους. Μετά πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη. Για να παραδεχθείς το λάθος σου θέλει κότσια, θέλει μια δύναμη».
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
