Η συγγραφέας και δημοσιογράφος γαστρονομίας, Ελένη Ψυχούλη, αναφέρει στην Athens Voice ότι δάκρυσε βλέποντας το χωριό της από μακριά, όταν πια έφτασε στο Βόλο με το πλοίο που πήγε να τους πάρει. Κατά την άφιξή τους στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας, τούς έδωσαν μακαρόνια με κιμά και νερό και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι της στην πόλη που εξακολουθεί να μην έχει νερό.
Ειδικότερα, η Ελένη Ψυχούλη γράφει:
«Όταν σφύριξε το «Ελισάβετ» που θα μας έσωζε από την πηλιορίτικη καταστροφή για να μας πάει Βόλο, είχε ένα θλιβερό ψιλόβροχο πάνω από τα συντρίμμια. Λίγο ένιωσα κάτι από την καταστροφή της Σμύρνης. Το ανέβασμα από την ανεμόσκαλα, πάνω στο πλοίο απρόσμενη συνάντηση με τον αδελφό μου και δεκάδες γνωστούς που είχαν περισωθεί από άλλες παραλίες.
Καθώς το καράβι αποπλέει, κοιτάμε από μακριά το εγκαταλειμμένο χωριό, με τους λιγοστούς του πια κατοίκους που έμειναν να το ανασυντάξουν όπως όπως. Όλοι αγκαλιαζόμαστε, δακρύζουμε. Οι πονεμένες προσωπικές ιστορίες διαρκούν όσο οι 4 ώρες από ένα μαγικό ταξίδι, που το βιώσαμε σαν κρουαζιέρα, μετά από τόση φρίκη. Το νερό, μπορεί να ‘ναι εχθρός, μπορεί και ένα θεσπέσιο θαλασσινό τοπίο.
Οι δυο όψεις της ζωής, όσο οι άνθρωποι του πλοίου μας αγκαλιάζουν στοργικά, μας δίνουν από ένα μπουκάλι παγωμένο νερό, το πιο ανεκτίμητο δώρο, ένιωσα σαν κακομαθημένη στάρλετ που της χαρίζουν διαμαντοσμαραγδένιο περιδέραιο. Στην άφιξη μας μοίρασαν μακαρόνια με κιμά αλλά όλοι πέσαμε στο ψωμί, φρέσκο και μαλακό, με μάτια γουρλωμένα, αναφωνώντας «έχει φρέσκο ψωμάκι!». Λεωφορεία περίμεναν για διαφορετικές διαδρομές, ξενοδοχεία κλείστηκαν για τους εκατοντάδες τουρίστες, όλα έγιναν με μια οργάνωση που θύμιζε Ελβετία».
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
