Ο Χρήστος Κάλοου παραχώρησε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην εκπομπή «Το Πρωινό», όπου μίλησε για την «κόντρα» με τον γιο του, Βαγγέλη, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια χωρίς πατέρα, αλλά και για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον απομόνωσε.
Αναφερόμενος στον γιο του, Χρήστος Κάλοου δήλωσε: «Με τον γιο μου είμαστε σε τρομερή κόντρα. Μου λέει ότι είμαι της βιντεοκασέτας, αλλά με εκτιμάει και τον εκτιμώ. Είναι άσχημο όταν το ακούω, γιατί ήταν εν γνώσει μας ότι ήταν λίγο “αρπαχτή”, όμως σε αυτές τις ταινίες έχουν παίξει σπουδαίοι ηθοποιοί. Λυπάμαι για κάποιους, ειδικά νεότερους, που μιλάνε απαξιωτικά για αυτές».
Στη συνέχεια, ο Χρήστος Κάλοου μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τα οποία πέρασε στο ορφανοτροφείο: «Οι γονείς μου είχαν χωρίσει και η μητέρα μου δεν είχε τη δυνατότητα να μου παρέχει τα απαραίτητα. Έτσι πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο ορφανοτροφείο, περιμένοντας κάθε Κυριακή για μια-δύο ώρες να τη δω. Κρατάς μέσα σου το “γιατί να μην έχω πατέρα”, αλλά νομίζω ότι αυτές οι ελλείψεις με έκαναν πιο δυνατό στη ζωή».
Ο ηθοποιός θυμήθηκε και τις δύσκολες στιγμές που έζησε εκεί: «Στα 10 μου πουλούσα ταμ-ταμ και μπιράλ για να ζήσω. Όταν ζεις με έναν παιδονόμο που σε χτυπάει με τη βίτσα αν δεν σου αρέσει το φαγητό ή βλέπεις κάποιο παιδί να χτυπιέται στο κεφάλι και να του κάνουν ράμματα, αυτά είναι άγρια πράγματα».
Ο Χρήστος Κάλοου αναφέρθηκε επίσης στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που άλλαξε την πορεία της καριέρας του: «Το 2005 είχα πάθει εγκεφαλικό. Όταν πήγα στο νοσοκομείο, άρχισα να τρέμω χωρίς να το καταλαβαίνω. Δύο νευρολόγοι μου είπαν “Έλα μωρέ, ο Κάλοου είναι, θα είναι χαπακωμένος”. Μετά από δύο μέρες έπαθα εγκεφαλικό και ξεκίνησε το δράμα. Τότε μου στάθηκε η Άννα Φόνσου και η Μαρία Αλιφέρη. Από εκεί που είχα πέντε τηλέφωνα την ημέρα, όλοι εξαφανίστηκαν και είχε βγει το στίγμα ότι ήμουν τελειωμένος».
Παρόλα αυτά, ο Χρήστος Κάλοου συνέχισε τη ζωή του με πείσμα: «Ευτυχώς είχα μάθει να βάζω χρήματα στην άκρη». Παρά τις δυσκολίες, το 2006 έκανε οντισιόν και πέρασε 8 μήνες στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, όπου του είπαν ότι είναι σπουδαίος ηθοποιός. Κλείνοντας, αναρωτήθηκε: «Λέω, δεν θα μπορούσα να παίξω και στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας; Αλλά δυστυχώς δεν είμαι κομματόkid».