O Γιάννης Στάνκογλου με αφορμή την παρουσία του στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με την παράσταση «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, παραχώρησε μια συνέντευξη στο περιοδικό «Hello».
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τη νέα σειρά που θα συμμετάσχει, το «Ναυάγιο», τον ανταγωνισμό που θα επικρατήσει ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά και τοα πρώτα του βήματα στον χώρο της υπoκριτικής.
Σχετικά με τη συμμετοχή του στη νέα σειρά του MEGA την ερχόμενη τηλεοπτική σεζόν, ο Γιάννης Στάνκογλου ανέφερε: «Ναι, δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να συντηρηθώ. Θα είμαι στην τηλεοπτική σειρά του MEGA, “Ναυάγιο”, με έναν πολύ ωραίο χαρακτήρα. Ωραίο και περίεργο. Μου αρέσει πολύ. Και έχω συζητήσει ήδη για τη θεατρική σεζόν 2024 – 2024 με τον Δημήτρη Τάρλοου, θα είμαι στο θέατρο Πορεία και θα παίξω τον Φρανκενστάιν».
Για τον ανταγωνισμό που θα υπάρξει στους τηλεοπτικούς δέκτες, καθώς έχουν ανακοινωθεί πολλές νέες σειρές, ο ηθοποιός σχολίασε: «Πάρα πολύ! (Ανταγωνιστική χρονιά θα είναι). Με πολλά σίριαλ, εποχής τα περισσότερα, η “Μάγισσα” στον ΑΝΤ1, οι “Πανθέοι” στον ΣΚΑΪ, το “Προξενιό της Ιουλίας” στον Alpha, εμείς με το “Ναυάγιο” στο MEGA. Θα γίνει χαμός! Είναι ωραίο, αρκεί να μη γίνει αυτό που έγινε πριν από 20 χρόνια, με αρπακολλίστικες δουλειές. Νομίζω, μετά τις “Άγριες Μέλισσες”, ακόμα και στα καθημερινά σίριαλ, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ποιότητα. Επίσης, κάπως προοδεύσαμε στο σενάριο, μάθαμε να γράφουμε καλύτερα σενάρια. Νομίζω πως γενικά έχει τεθεί υψηλότερος πήχης και όλοι πια δουλεύουμε από ένα επίπεδο και πάνω στην τηλεόραση».
Σε ερώτηση για το πότε ένιωσε ότι τα κατάφερε επαγγελματικά, ο Γιάννης Στάνκογλου δήλωσε: «Ήμουν από τους ηθοποιούς που δεν ήθελαν να κάνουν τηλεόραση – άλλωστε στη σχολή γαλουχηθήκαμε με το θέατρο μόνο. Με το που αποφοίτησα από τη Δραματική, έφυγα με την πρώην σύζυγο μου για Νέα Υόρκη και ζήσαμε δύο χρόνια εκεί. Είμαι μεγαλωμένος σε μια οικογένεια που δεν είχε την τέχνη σε μεγάλο βαθμό στη ζωή της – ο πατέρας μου σιδεράς, η μητέρα μου δούλευε σε κλωστοϋφαντουργείο. Μετά τα 22 μου άρχισα να βλέπω θέατρο. Είχα δει το “Χρήμα” του Θόδωρου Τερζόπουλου και είχα πάθει πλάκα, είχα σκεφτεί πως θέλω να δουλέψω με αυτόν τον άνθρωπο. Είχα δει τον “Ρομαντισμό” του Μαρμαρινού, είχα νιώσει το ίδιο».
Και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Οπότε, με το που γύρισα από τη Νέα Υόρκη, έκανα οντισιόν στον Τερζόπουλο και με πήρε. Με είδε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, με πήρε στον θίασο του. Μετά δούλεψα με την Άντζελα Μπρούσκου, με τον Νίκο Καραθάνο στην πρώτη του σκηνοθεσία. Έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που ξέρουν από θέατρο και τους σέβομαι. Υπήρξα τυχερός αλλά έχω δουλέψει και πολύ. Έκατσε μετά την τηλεόραση. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν και πότε κατάφερα κάτι με μια δουλειά. Έχει να κάνει με το πως σιγά σιγά άρχισα να πατάω στα πόδια μου και να νιώθω σιγουριά, όχι για ρόλους, αλλά με την έννοια πως έπαιρνα όσα έκανα, όσα μάθαινα, όλες τις συνεργασίες μου, και άρχιζα να δημιουργώ την προσωπική μου φαρέτρα».
