Συνέντευξη στο νέο τεύχος του περιοδικού HELLO! παραχώρησε ο Γιώργος Καπουτζίδης και μίλησε στη Μαρία Κολλιάτσα για τις «Σέρρες», τη σειρά που το κοινό ξεχώρισε στον ANT1+ αλλά και για το σχόλιο που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της Eurovision στο οποίο απάντησε.
Σέρρες διότι είναι η πόλη μου, είναι η πατρίδα μου, τις αγαπώ πολύ και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Είναι τόσο αληθινή αυτή η ιστορία –ίσως η πιο αληθινή που έχω γράψει– όχι γιατί συνέβησαν σε μένα αυτά που καταγράφονται στην κάμερα, αλλά γιατί είναι εξαιρετικά πραγματικοί όλοι οι χαρακτήρες. ANT1+ διότι μου άρεσε η ιδέα να βρεθεί η σειρά σε μια πλατφόρμα όπου θα μπορούσε κάποιος να τη βλέπει όταν θα ένιωθε ψυχικά έτοιμος να το κάνει. Κι εγώ έτσι παρακολουθώ τηλεόραση πια. Στην ουσία, προσπαθώ να είμαι κομμάτι αυτού που βλέπω και μου αρέσει. Για παράδειγμα, κάποτε μου άρεσε πολύ ο κινηματογράφος. Θέλησα λοιπόν να μπω σε δραματική σχολή όχι λόγω θεάτρου, όπως οι περισσότεροι, αλλά λόγω της αγάπης μου για το σινεμά. Θέλησα όμως να γράψω για την τηλεόραση επειδή αγαπούσα τις κωμικές σειρές που έβλεπα. Τώρα, λοιπόν, που σταμάτησα να παρακολουθώ τηλεόραση και βλέπω σειρές σε πλατφόρμες, θέλησα να είμαι κι εγώ κομμάτι όλου αυτού. Μου φάνηκε επίσης πολύ τιμητικό επειδή οι «Σέρρες» είναι η πρώτη σειρά που έπαιξε στον ANT1+.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Παρουσίασες και τη Eurovision, που αγαπάς πολύ και που φέτος έπαιξε πολύ δυνατά. Με τη Μαρία Κοζάκου έχετε δέσει και το αποτέλεσμα στο σχολιασμό ήταν υπέροχο. Απάντησες επίσης σε ένα ομοφοβικό σχόλιο, κάτι που έπαιξε εξίσου. Πιστεύεις τελικά ότι το να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να εκφράζεις ανοιχτά αυτό που πιστεύεις βοηθά στο τέλος της ημέρας ή δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο για να πει ο καθένας την κακία του;
Η κακία υπάρχει έτσι κι αλλιώς, είτε μιλήσω εγώ είτε όχι. Δεν θα την προκαλέσουμε όσοι έχουμε απλώς το θάρρος να μιλήσουμε. Παράδειγμα αποτελεί εκείνο το βίντεο από την περιγραφή μου στη Eurovision το 2006, όταν ένας αθλητικογράφος έκανε την πιο ομοφοβική δήλωση που έχει γίνει για άνθρωπο στην τηλεόραση και από κάτω έγραψαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Έβριζαν εν χορώ! Δεν είχα προκαλέσει κάτι, απλώς έκανα τη δουλειά μου. Έκανα μια μετάδοση, δεν βγήκα να πω κάτι προκλητικό. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν μέσα τους κακία και την έβγαλαν. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Αυτό που δεν συνέβαινε και πρέπει να το συνηθίσουν είναι ότι τώρα μιλάμε. Αν δεν τους αρέσει, το καταλαβαίνω απόλυτα, δεν είναι υποχρεωμένοι άλλωστε. Το «βούλωσ’ το» όμως που μπορούσαν να μου πουν κάποτε δεν μπορούν να μου το πουν τώρα. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα και καλούνται να προσαρμοστούν.
Αυτή είναι μια γενικότερη πρακτική, δεν αφορά μόνο τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που κουνάνε το δάχτυλο.
Εγώ προσπαθώ να μην κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν και να μην ασχολούμαι με πράγματα τα οποία δεν γνωρίζω. Δεν βγήκα να πω τι να κάνουμε με τα εμβόλια ή ποια θέση να πάρουμε στον πόλεμο της Ρωσίας με την Ουκρανία. Δεν τοποθετούμαι δημόσια επί παντός του επιστητού. Το συγκεκριμένο θέμα το γνωρίζω, με αφορά και γι’ αυτό μιλώ. Μάλιστα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν το κάνω για να αλλάξω τη γνώμη κάποιων. Το κάνω γιατί ξέρω ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που περνούν δύσκολα και, κάθε φορά που μιλώ, παίρνουν λίγη δύναμη παραπάνω. Το γνωρίζω διότι μου το λένε. Ίσως η σημαντικότερη στιγμή για μένα φέτος ήταν όταν συνάντησα τους Υπερήφανους Γονείς, την ομάδα των γονιών που έχουν ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά, οι οποίοι ήταν παρόντες στο gay pride που παρουσίασα τον Ιούνιο. Ο τρόπος με τον οποίο με αγκάλιασαν αυτοί οι άνθρωποι και μου είπαν πόσο βοήθησα τα παιδιά τους ήταν ό,τι ωραιότερο για μένα. Τώρα, αν σε κάποιον δεν αρέσουν αυτά που λέω, δεν με πειράζει καθόλου. Εμένα με αφορά το πώς με αγκάλιασαν αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ μίλησα για εκείνους, όχι για να εισπράξω μπράβο από τα πάνελ.
Ήταν η επόμενη ερώτησή μου αυτή, αν πράγματι βοηθιέται ένα παιδί από όλη αυτή την ιστορία.
Πάρα πολύ! Το ξέρω πολύ καλά, πολύ καλύτερα από αυτούς που αναρωτήθηκαν δημόσια γιατί το είπα. Αυτό που έκανα εγώ βοηθά, το να απαντάς σε αυτό που είπα εγώ δεν βοηθά κανέναν.
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
