Ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει απόψε στην Δώρα Αναγνωστοπούλου η οποία τον συναντά στην πρώτη του γειτονιά, την Κοκκινιά.
Ο τραγουδιστής θυμάται τα φταχικά παιδικά του χρόνια, τα πρώτα μεροκάματα στην οικοδομή και το μηχανουργείο, αλλά και την πρώτη του ηχογράφηση στα τέλη της δεκαετίας του 60.
«H μητέρα μου έζησε μια άσχημη ζωή, ήταν ανάπηρη και με φώναζε κοντά της για να με μαλώσει, δεν μπορούσε να σηκωθεί.
Η μητέρα μου μετά τον πόλεμο έπρεπε να αποχωριστεί ένα από τα δύο της παιδιά.
Υπήρχαν ορφανοτροφεία με εκπαιδευτικό χαρακτήρα στο εξωτερικό κι εκεί έπρεπε να πάω εγώ.
Ήμουν 8 ετών αλλά ο αδερφός μου πλησίαζε τα 10, κι έτσι η μητέρα μου έστειλε το μεγάλο παιδί της – από τότε η ζωή της μητέρας μου ήταν μια τραγωδία, άκουγε τραγούδια του Τσιτσάνη κι έκλαιγε.
Όταν έφυγε ο Χρήστος, έφυγε η ζωή μου. Τον έβλεπα κάθε δύο χρόνια μαζί με άλλα παιδιά που ερχόταν και για εμένα άλλαζε η ζωή και ο κόσμος», είπε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Νταλάρας στη συνέντευξη που θα προβληθεί απόψε στις 00:10 στο Mega.
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
