Ο Θάνος Αλεξανδρής υποδέχθηκε στο pod.gr την Ηλιάνα Μαυρομάτη. Η γοητευτική Ζέτα της Νύχτας, μίλησε για τους γονείς της Λίλα Καφαντάρη και Βασίλη Μαυρομάτη, για το ρόλο της στη σειρά, την εμπειρία της από τα γυρίσματα, την αγάπη που δέχεται από τον κόσμο, τον έρωτα και τους άνδρες, τα μπουζούκια, και αποκάλυψε πώς νιώθει όταν βρίσκεται πάνω στην πίστα.
«Αυτό που εισπράττω από τον κόσμο είναι ότι τους αρέσει συνολικά η σειρά, δεν είναι μόνο προσωπική η επιτυχία. Γουστάρουν, τους αρέσει πάρα πολύ η ατμόσφαιρα, ο κόσμος, η εποχή, οι ηθοποιοί», λέει η Ηλιάνα.
Αποκαλύπτει ότι όταν πήγε στην εταιρεία παραγωγής, πριν της γίνει η πρόταση, είδε πάνω στο γραφείο ένα κείμενο με τίτλο «Αυτή η νύχτα μένει» και σκέφθηκε «α τι ωραίο που θα ήταν Παναγίτσα μου αυτό» και η χαρά της ήταν μεγάλη όταν δέχθηκε τελικά πρόταση να συμμετέχει στη σειρά.
Μάλιστα, η ηθοποιός αποκάλυψε και ποιες είναι οι αγαπημένες της σκηνές; «Όσο περνά ο καιρός νομίζω ότι οι σκηνές που δεν θα ξεχάσω είναι οι σκηνές πάνω στην πιστά, είναι κάτι που ίσως να μην ξαναζήσω. Έχει μια ελευθερία αυτός ο χώρος, μια απενοχοποίηση της νύχτας, του αλκοόλ, της μουσικής, του στίχου που είναι ελαφρύς αλλά έχει κι ένα βάθος. Έχει το θαυμασμό και σε επίπεδο σεξουαλικότητας ακόμη και την ελεύθερη έκφραση αυτού του θαυμασμού. Έχει και μια περίεργη μέθη που χωρίς να έχεις πιει είναι λίγο σαν να είσαι μεθυσμένος. Είναι το παιχνίδι που γίνεται με τον κόσμο που το ζεις στο θέατρο ως ηθοποιός αλλά είναι πολύ πιο περιορισμένο το πλαίσιο σε μια παράσταση από αυτό που συμβαίνει πάνω στην πίστα. Μαγικό πράγμα, μαγικό».
Ο παθιασμένος έρωτας της Ζέτας και του Στρατή: «Τον Βασίλη δεν τον ήξερα αλλά τον θαύμαζα. Είχα μια ανασφάλεια για το πώς θα λειτουργήσει το ερωτικό κομμάτι και τελικά λειτουργεί με ένα πολύ σουρεαλιστικό τρόπο. Είμαστε δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι φαινομενικά, που κάπου περίεργα συναντιούνται. Νομίζω σε αυτή την αμεσότητα συναντιόμαστε, στον παρορμητισμό, στο ότι και οι δυο χαρακτήρες συνδέονται βαθιά, στο ότι αφήνονται στον έρωτα που τον έχουν ανάγκη για να γιατρευτούν κιόλας σε ένα επίπεδο. Είναι μοιραία, ακραία συνάντηση».
