Η Έλενα Τοπαλίδου μίλησε για τη δημοσιότητα που πήρε ο γάμος της με τον Νίκο Κουρή, τις σχέσεις, τον έρωτα και τη μητρότητα. Αρχικά, ανέφερε πως η αρχική τους πρόθεση ήταν να παντρευτούν διακριτικά, αλλά τελικά τους βγήκε αλλιώς και το απόλαυσαν. Περιέγραψε τη ζωή της ως μια συνεχόμενη περιπέτεια, συγκρίνοντάς τη με αναρρίχηση σε επικίνδυνο βουνό, όπου οι σχέσεις απαιτούν θυσίες.
Μιλώντας στο περιοδικό ΟΚ! αποκάλυψε ότι πάντα επιθυμούσε την ελευθερία να εκφράσει την αφοσίωσή της σε κάποιον, αλλά συχνά κουραζόταν γρήγορα από τις σχέσεις. «Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί με κάποιον τρόπο να συμβαίνει αυτό που συνέβαινε τόσα χρόνια. Δηλαδή σαν να σκαρφαλώνουμε σε ένα επικίνδυνο βουνό. Ο ένας, ας πούμε, έχει πάει στους Εσκιμώους, ο άλλος στους Ινδιάνους και προσπαθούμε να φτιάξουμε μια εικόνα του ανθρώπου που βρίσκεται στην άλλη ήπειρο. Εγώ έτσι βιώνω αυτή την περίοδο. Έτσι κι αλλιώς οι σχέσεις που έχουν νόημα είναι αυτές που κρέμονται από τον ιστό της αράχνης. Αλλά πρέπει να τις πληρώσεις με το αίμα σου», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, πρόσθεσε αναφορικά με τις σχέσεις: «Όλη αυτή η ζωή διανύθηκε χωρίς καμία σύμβαση, καμία στιγμή πλήξης και συμβιβασμού. Το δικό μου όνειρο πάντα, από παιδί, ήταν να έχω την άδεια του χρόνου για να ομολογήσω ότι λατρεύω κάποιον, ότι ανήκω στα κύτταρά του. Θυμάμαι ότι έλεγα μικρότερη “είμαι τρεις μήνες με αυτό τον νεαρό; Πω πω, Παναγία μου, μέχρι τα τρία χρόνια δεν θα μπορέσω”. Συνήθως βαριόμουν ή έφευγα. Γιατί ο χρόνος σου επιτρέπει να δώσεις το παράσημο στον εαυτό σου ότι το πέτυχες».
Όπως είπε στη συνέχεια, η μητρότητα δεν ήταν στα σχέδιά της, καθώς λόγω χορού και διατροφικών διαταραχών δεν είχε τυπικές βιολογικές προδιαθέσεις. Τώρα, όμως, νιώθει πλήρως γυναίκα. «Η μητρότητα δεν υπήρχε καν στο μυαλό μου. Δεν πληρούσα τις βιολογικές προϋποθέσεις της γυναίκας. Αδιαθετούσα μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Τη μισή μου ζωή την έζησα ως χορεύτρια. Δεν προλάβαινα να ονειρευτώ κάτι για την Πέμπτη, έπρεπε να τα βγάλω πέρα με το μπαλέτο μου την Τετάρτη. Ήμουν 21 χρόνων και το σώμα μου αρνιόταν να γίνει γυναικείο. Οι διατροφικές διαταραχές και ο χορός, εννοείται, μου τα προκάλεσαν αυτά. Σαν να μην πέρασα ποτέ εφηβεία. Ήμουν συνέχεια παιδί. Τώρα νιώθω γυναίκα», εξήγησε.
Σχετικά με τις μακροχρόνιες σχέσεις, δήλωσε ότι έρωτας και πόλεμος συνυπάρχουν απόλυτα, παρομοιάζοντας την αγάπη με ενεργό ηφαίστειο, γεμάτο κορυφώσεις και πτώσεις. Πιστεύει πως μια πραγματικά δυνατή σχέση απαιτεί αποδοχή όλων των συναισθημάτων, ακόμα και της απόρριψης, καθώς ο αληθινός έρωτας συνεπάγεται την απόλυτη παράδοση και διάλυση του εγώ.
«Θεωρώ ότι έρωτας και πόλεμος συνυπάρχουν απόλυτα και δεν το φοβάμαι καθόλου. Μια σχέση που χαρακτηρίζεται μοναδική δεν έχει συμβιβασμούς, αλλά κορυφώσεις και γκρεμοτσακίσματα, είναι σαν ενεργό ηφαίστειο. Αν μπορέσουμε να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας μέσα στη σχέση, θα δούμε ότι υπάρχουν στιγμές απόλυτης ηδονής, ευχαρίστησης, συγκίνησης και επικοινωνίας με το ταίρι μας, αλλά και στιγμές φρίκης, πόνου, αντιπαράθεσης και παρεξήγησης. Τότε οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι και ο σύντροφός μας θα μας λατρέψει τη μια στιγμή και την άλλη έχει δικαίωμα να μας περιφρονήσει, να μας σιχαθεί. Αυτό είναι γενναίο και σημαίνει ότι δεχόμαστε να αφανιστούμε για τον άνθρωπο που ονειρευόμαστε να πεθάνουμε μαζί. Γιατί αν πραγματικά θες να υπάρχεις σε μια ζωντανή σχέση που να κρατήσει για πάντα, υπογράφεις με τον θεό του Έρωτα συμβόλαιο αφανισμού της ύπαρξής σου», είπε κλείνοντας.
