Η Μαρίνα Σπανού μίλησε για την πορεία της στον χώρο της μουσικής και διηγήθηκε την ιστορία για την πρώτη φορά που τραγούδησε στον δρόμο.
Ειδικότερα, η Μαρίνα Σπανού δήλωσε ότι αντιλήφθηκε εξαρχής ότι της ταίριαζε να τραγουδά έξω στον δρόμο: «Όταν έπαιζα μουσική στον δρόμο, κατάλαβα ότι έχω γεννηθεί για να κάνω αυτό. Ένιωσα τόσο ελεύθερη και τόσο προστατευμένη με έναν τρόπο, επειδή είχα τη μουσική πρώτο πλάνο και όχι τη συμπεριφορά μου, τον τρόπο που ντύνομαι ή μιλάω, οτιδήποτε, ένιωσα ότι ανήκω. Εκεί το ένιωσα για πρώτη φορά».
Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν ο δρόμος όπου επέλεξε να πάει και ανέφερε: «Υπάρχουν πιάτσες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, νιώθουν ότι τους ανήκει. Υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν εκεί 7-10 χρόνια. Στο εξωτερικό αν δεν κάνουν λάθος, υπάρχουν διαγωνισμοίγια τα μετρό, που διαλέγουν ποιος καλλιτέχνης θα κάνει perform ποια ώρα».
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι αποφάσισε να βγει στον δρόμο για να τραγουδήσει, όταν κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων πήγε μια βόλτα στην Αρεοπαγίτου και άκουσε έναν μουσικό που την ενέπνευσε.
Aναλυτικά, είπε: «Πρώτη μέρα έχω αποφασίσει πάρα πολύ βιαστικά να βγω στην Αρεοπαγίτου, ήταν μία περίοδος που ήμουν πολύ φρικαρισμένη με τις Πανελλήνιες, την εβδομάδα που έδινα, και ακούω έναν μουσικό που είχε φέρει ένα ολόκληρο πιάνο στην Αρεοπαγίτου και τραγουδάει το “Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι”, το οποίο είναι έτσι ένα πάρα πολύ προσωπικό κομμάτι που έχω με τη μητέρα μου. Οπότε τον άκουσα και μαγεύτηκα τόσο πολύ και λέω κι εγώ “έτσι θέλω να κάνω”. Είχα γράψει κάποια δικά μου τραγούδια που δεν ήθελα να τα δημοσιοποιήσω ακόμη, ντρεπόμουν. Έτσι λοιπόν την απόφαση να βγω στην Αρεοπαγίτου, παίρνω έναν εξοπλισμό, που με κράτησε για 2 χρόνια. Το είπα στους γονείς μου ότι θα βγω και μου λένε “κάτσει να τελειώσεις τις Πανελλήνιες και το φτιάχνουμε”».