Ένα βράδυ εν μέσω θέρους μιλήσαμε για εκείνα που έζησε, ζεί και ονειρεύεται να ζήσει στο μέλλον. Όχι απαραίτητα για ευσεβείς πόθους αλλά για στόχους σε μια παρτίδα κερδισμένη από πολύ νωρίς. Από τότε που τα παιδικά χρόνια έγιναν η πραγματικότητα για να «ζωγραφίσει» την γυναίκα που είναι σήμερα. Με χρώματα φωτεινά έντονα και κάπου κάπου, λίγο πιο σκούρα για να ταιριάζουν σε έναν ακριβό πίνακα ξεχωριστό και διαφορετικό όπως είναι και η Ναταλία Γερμανού. Δυναμική, ευαίσθητη και ειλικρινής σε μια αυθεντική ζωή, η παρουσιάστρια μίλησε στην Μαρία Κολλιάτσα και στο Hello.gr, για μια ζωή γεμάτη ανατροπές.
Ως παιδί είχες φανταστεί τη Ναταλία στο σήμερα;
Όταν ήμουν μικρή – επειδή πάντα οι αναμνήσεις που έχω είναι σε ένα σπίτι με θείες, θείους να με βάζουν να μιμούμαι την Ραφαέλα Καρά ή να τραγουδάω Μπέσυ Αργυράκη ή να υποδύομαι κάποιον- φανταζόμουν πως θα ασχοληθώ με τον χώρο του θεάματος. Δηλαδή με φανταζόμουν ή τραγουδίστρια ή ηθοποιό. Φανταζόμουν ότι θα είμαι πάνω σε μια σκηνή ή σε μία πίστα και ο κόσμος ιδανικά θα με χειροκροτεί. Πίστευα ότι θα έκανα ένα επάγγελμα που θα έδινε στον κόσμο χαρά και ψυχαγωγία. Ήμουν η μασκότ του σπιτιού αλλά και του σχολείου.
Όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξεις επάγγελμα τι είπες στην οικογένεια σου;
Όταν έγινα 16 ετών ήμουν απόλυτα κατασταλαγμένη ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Το θέμα του τραγουδιού το είχα αφήσει πίσω μου, αλλά βασικά δεν ήθελα να παραδεχτώ, ότι δεν είχα αρκετά καλή φωνή για να γίνω τραγουδίστρια. Πήγα λοιπόν στον Φρέντι και κάναμε μια τεράστια συζήτηση. Εκείνος μου είπε ότι η οικογένεια μας είναι απολύτως δημοκρατική και πως δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στα όνειρα μου. Θα με στηρίξει σε ό,τι αποφασίσω να κάνω γιατί αυτό είναι που θα με κάνει ευτυχισμένη. Του είπα λοιπόν ότι θα με έκανε ευτυχισμένη το επάγγελμα του ηθοποιού.
Μου απάντησε: “ξέχνα το” και μου είπε ότι είναι πολύ δύσκολο, ότι δεν έχω το ”στομάχι” και μου πρότεινε τελείως δημοκρατικά, να γίνω δημοσιογράφος. Του απάντησα ότι δε θέλω να γίνω δημοσιογράφος. Τότε άρχισε να μου μιλάει για το επάγγελμα, να μου εξηγεί τους ορίζοντες που θα μου ανοίξει και με έπεισε. Μαζί με την μητέρα μου άρχισαν να ψάχνουν το πού θα σπουδάσω. Η μητέρα μου ήθελε στο εξωτερικό, ο μπαμπάς μου εδώ στην Ελλάδα. Έκανα τα χαρτιά μου και με τα πολλά, έγινα δεκτή στο Ορλάντο στην Φλόριντα σε ένα Πανεπιστήμιο που είσαι εσώκλειστος για πέντε χρόνια. Δεν υπάρχει διαφυγή! Μένεις εκεί μέχρι να τελειώσεις και να αποφοιτήσεις. Σπουδάζεις δημοσιογραφία μέχρι το μεδούλι. Ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο με φοβερές περγαμηνές. Όταν ο μπαμπάς μου συνειδητοποίησε ότι θα φύγω τόσο καιρό μακριά, μου πρότεινε να πάω στο εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας που έκανε και ο ίδιος σεμινάρια. Έτσι άφησα τα όνειρα και ακολούθησα το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Δεν ξέρω πως θα ήμουν σήμερα αν τελικά είχα σπουδάσει τη δημοσιογραφία σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο.
Πόση αγάπη πήρες από τους γονείς σου και αλήθεια, ένιωσες ποτέ παραμελημένη;
Μεγάλωσα με την γιαγιά μου, την μητέρα του μπαμπά μου. Παρατηρούσα όμως ότι κι άλλα παιδιά που είχαν χωρίσει οι γονείς τους μεγάλωναν με την μαμά τους ή με τον μπαμπά τους. Κάποια στιγμή στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό και το είπα ανοιχτά στους δικούς μου. Στην αρχή τα μάσησαν, μετά από την επιμονή μου κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με ένα ζόρικο παιδί. Τότε λοιπόν μου είπαν ότι δούλευαν και οι δύο πολλές ώρες και δεν μπορούσαν να αφοσιωθούν σε εμένα. Μου είπαν ότι είχαν τις δουλειές τους και ότι η γιαγιά μου προθυμοποιήθηκε και ζήτησε να με μεγαλώσει για να μου δώσει όλη την αγάπη που μου άξιζε. Σε εκείνη την ηλικία, ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη, με μια αλήθεια. Ότι δεν ήμουν εγώ η προτεραιότητα τους. Σκληρό, αλλά όχι απαραίτητα καταστροφικό. Προτεραιότητα τους ήταν η δουλειά τους. Και της μαμάς και του μπαμπά και με αυτή την πραγματικότητα έπρεπε να πορευτώ σε όλη μου τη ζωή.
Αυτό πως σε διαμόρφωσε στην πορεία και σε σχέση με τους ανθρώπους στην ζωή σου;
Στις φιλίες μου δεν είχα ποτέ πρόβλημα, ήμουν πάντα μια καλή και γενναιόδωρη φίλη. Ήμουν τυχερή σε αυτό το κομμάτι γιατί είχα πάντα πολύ καλούς φίλους. Η πραγματικότητα όμως με την οποία μεγάλωσα με έκανε να γίνω και εγώ μια τέτοια γυναίκα. Μεγαλώνοντας δεν έβαλα την οικογένεια σαν προτεραιότητα ή τα παιδιά. Οι γονείς μου με έβλεπαν τα Σαββατοκύριακα, μεγαλώνοντας λοιπόν, έκανα και εγώ τα ίδια. Αυτό το μοτίβο ζωής είχα, αυτό ακολούθησα. Είπα στον εαυτό μου: ”Θα δουλεύεις η καριέρα και η δουλειά σου θα είναι το βασικό, θα κάνεις σχέσεις, θα αγαπάς, θα ερωτεύεσαι, αλλά δε θα κάνεις παιδιά, δεν έχεις χρόνο για τέτοια”. Έκανα ψυχανάλυση για αρκετά χρόνια και όλο αυτό μου το απενοχοποίησε η ψυχολόγος μου όταν μου είπε “Μην νιώθεις ενοχές καρδούλα μου. Αυτό το μοντέλο ζωής δεν το ήξερες δεν στο έδειξε κανείς”.
Ωστόσο παντρεύτηκες…
Ναι γιατί είναι ωραίο να προσπαθείς και να δοκιμάζεις πράγματα. Είναι πάντα καλύτερο να έχεις τύψεις λένε, παρά απωθημένα. Παντρεύτηκα γιατί αγάπησα πολύ βαθιά αυτόν τον άνθρωπο (σ.σ Πέτρος Ίμβριος) και πίστεψα ότι αξίζει τον κόπο να κάνω μια προσπάθεια. Μετά από έξι χρόνια διαπίστωσα όμως ότι κανένα καμπανάκι μητρότητας δεν χτύπησε μέσα μου. Δεν το θέλησα ποτέ, δεν το λαχτάρισα ποτέ, το να κάνω δικά μου παιδιά. Είμαι πολύ υπεύθυνο πλάσμα για να παρατήσω ένα άλλο πλάσμα στην τύχη του. Είναι τεράστια ευθύνη ένα παιδί.
Η απώλεια του πατέρα σου πως έγραψε μέσα σου;
Έγραψε σαν μαχαιριά στην καρδιά. Ακριβώς επειδή μικρή δεν ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί του, είχα την εντύπωση ότι μεγαλώνοντας και όσο θα περιόριζε τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, θα τον είχα δικό μου. Όμως δεν πρόλαβα. Αυτό με πόνεσε ακόμα πιο πολύ γιατί είχαμε να ζήσουμε, να κάνουμε πράγματα μαζί, ταξίδια… αλλά έφυγε.
Η ζωή σου φέρθηκε καλά;
Δεν έχω παράπονο. Η ζωή μου με αντάμειψε, μου φέρθηκε καλά και μου έφερε στην ζωή μου καλούς ανθρώπους, όμορφες σχέσεις. Για τις φορές που δεν πήγαν όπως έπρεπε τα πράγματα, το έχω ξαναπεί, φέρω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Ερωτεύτηκα όμως και με ερωτεύτηκαν παράφορα…
Και μέσα από αυτούς του έρωτες έγραψες μεγάλες επιτυχίες.
Έκανα τους έρωτες στίχους.
Είσαι πιο ήρεμη.
Έχω να δώσω ακόμα πολλά, δεν έχω κρεμάσει τα παπούτσια και θέλω να σου πω ότι πλέον τα έχω βάλει όλα σε μια πολύ πιο ήρεμη κατάσταση από ότι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Είμαι πιο κατασταλαγμένη, πολύ πιο συνειδητοποιημένη, ήρεμη, έχω αποκτήσει καλύτερη σχέση με τον εαυτό μου που ήταν και το ζητούμενο και βεβαίως όλα αυτά καθρεφτίζονται στο πρόσωπο μας. Η σχέση μας με τον εαυτό μας φαίνεται παντού. Κυρίως όμως στα μάτια μας.
Θα μπορούσες να έχεις ζήσει κάτι διαφορετικό;
Δεν θα άλλαζα κάτι. Ότι έγινε, έγινε για κάποιο λόγο. Υπάρχει εκεί πάνω μια δύναμη που ξέρει να μας κατευθύνει με το σωστό τρόπο
Υπάρχει στιγμές στο σήμερα που αποζητάς την συντροφικότητα ή ένα παιδί.
Όχι το θέμα του παιδιού είναι πολύ ξεκάθαρο μέσα μου και δεν αλλάζει. Αυτό που θα ήθελα είναι να είχα αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο στο γράψιμο. Ένα βιβλίο, όχι μια ερωτική νουβέλα. Εάν υπάρχει και αυτό το λεγόμενο DNA, τότε δεν μπορεί κάπου θα υπάρχει το γράψιμο μέσα μου. Μελλοντικά θα ήθελα να δω τον εαυτό μου να γράφει. Θα ήθελα και έναν άνθρωπο δίπλα μου και νομίζω ότι μπορεί να συμβεί όπως όλα όσα θέλουμε πολύ.
Έχεις νιώσει να πλήττεις μετά από τόσα χρόνια; Θέλω να πω, τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες δημόσιες κουβέντες…
Πολλές φορές μπορεί να πω στις συσκέψεις “πάλι αυτό το θέμα”… αυτή η επανάληψη των ανθρώπων και των θεμάτων, αλλά μέχρι εκεί. Το ρήμα βαριέμαι δεν μπορώ να το πω γιατί όταν ξεκινά η εκπομπή και ανάβουν τα φώτα, όλα είναι όπως πρέπει. Όσοι έχουμε αυτή την τεράστια τύχη και ευλογία να κάνουμε το χόμπι μας επάγγελμα δεν έχουμε δικαίωμα βαριόμαστε. Τι να πουν και άλλοι άνθρωποι.
Η σχέση σου με τα social media είναι ισχυρή
Ναι ειδικά με το twitter. Όταν κάνεις ένα επάγγελμα που έχει διαδραστική σχέση με τον κόσμο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι απαραίτητα, και φυσικά εκτός από πολύ θετικά σχόλια μπορεί να ακούσεις και πολύ αρνητικά. Όταν είναι πολύ χυδαία δεν ανοίγεις διάλογο αλλά αν κάποιος σου γράψει “ η εκπομπή σου είναι τραγική” έχει ένα ενδιαφέρον να μάθεις και να ρωτήσεις τι τον χάλασε. Από εκεί μπορεί να βγουν διαμαντάκια.
Σχολίασες μέσα από το twitter την αποχώρηση της Ελένης Μενεγάκη
Με την Ελένη έχουμε μια σχέση εικοσαετίας. Πάντα την συμπαθούσα και την εκτιμούσα και νομίζω ότι είναι αμοιβαίο. Η Ελένη για εμένα απέδειξε ότι είναι από τις ευφυέστερες παρουσιάστριες στην ελληνική τηλεόραση, ένα πάρα πολύ ισχυρό brand. Αυτή την στιγμή είναι η πιο λαμπερή παρουσιάστρια η νούμερο ένα.
Αυτό το “νούμερο ένα” δεν σήμαινε νούμερο ένα και στον βαθμολογικό πίνακα τηλεθέασης;
Όχι! Γιατί τα νούμερα πλέον έχουν μπει σε ένα τεράστιο μπλέντερ και χτυπιούνται με ένα πολύ περίεργο τρόπο. Δεν είναι αυτά που ήταν πριν από δεκαπέντε χρόνια. Είναι λίγο θολά τα νερά. Είναι πολλά τα κανάλια και πάμπολλες οι πλατφόρμες. Κάποιος που ξέρει να διαβάζει νούμερα θα δει ότι εκτός από τα κανάλια στις τηλεθεάσεις υπάρχει και ένα σημείο που λέει ”others”. Τα υπόλοιπα δηλαδή. Και εκεί θα δει 30% ή 35%. Τι είναι αυτό; Είναι οι πλατφόρμες που σημαίνει ότι ο κόσμος βλέπει Netflix, Cosmote, Nova κλπ. Άρα νούμερα κάνουν όχι μόνο οι καταπληκτικοί παρουσιαστές, 0 νούμερα μπορεί να κάνει και μια σειρά που παίζει στο Netflix γιατί το ποιοτικό κοινό εκείνη την ώρα βλέπει κάτι άλλο. Επίσης η λέξη σταρ σημαίνει ότι μπορεί να κοστίζει στο κανάλι 100 ευρώ αλλά να φέρνει 150 ευρώ. Η Ελένη γνωρίζοντας την αξία της και πριν το τοπίο γίνει περισσότερο ομιχλώδες αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα. Απέδειξε με την κίνηση αυτή την ευφυΐα της και ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι πολύ έξυπνη. Μακάρι όλοι να είχαμε την δυνατότητα να έχουμε δουλέψει σκληρά, 30 χρόνια και να μπορούμε να πούμε “θα κάνω και ένα διάλειμμα για να ξεκουραστώ”. Αυτή είναι η άποψη μου.
Πως νιώθεις όταν ακούγεται αυτό το παρωχημένο και σαχλό πλέον αστείο όταν κάποιος είναι νέος και όμορφος να λένε θα τον γνωρίσουμε στην Ναταλία;
Στην αρχή γελούσα πάρα πολύ, μετά απλά γελούσα τώρα πια το βλέπω ως ένα παλιό αστείο. ‘Έχω πάρει απόφαση ότι αυτό θα είναι το αγαπημένο αστείο των haters και όχι μόνο. Όταν θα φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο εκεί γύρω στα 100 θα λένε “που είναι ρε παιδιά ένα τεκνό 60 χρονών να την συνοδεύσει στην τελευταία της κατοικία”. Αύριο εάν βρω έναν 70αρη να παντρευτώ θα λένε “δεν μπορεί ο 70αρης! Έχει γιο 30 ετών!”. Το έχω αποδεχτεί. Ας τους να χαίρονται.
Πως κακομαθαίνεις και προσέχεις τον εαυτό σου;
Σε ό,τι έχει να κάνει με θέματα ομορφιάς κάνω αυτά τα μικροπράγματα που μπορείς να φανταστείς. Σε ότι έχει να κάνει με το κομμάτι της διατροφής δεν είμαι λάτρης της πίτσας και του burger, θα φάω όμως μια φορά την εβδομάδα γλυκό. Κατά τα άλλα το πρόγραμμα διατροφής μου έχει σούσι ξηρούς καρπούς και μικρότερες μερίδες. Τρώω σε πιάτο της σαλάτας ότι θέλω και επίσης κάνω διαλειμματική διατροφή. Τρώω τελευταίο γεύμα στις 22:30 και πρώτο γεύμα στις 12.30 την επόμενη ημέρα. Επίσης κάνω τρεις φορές την εβδομάδα πλάτες και κάθε μέρα με το που θα ξυπνήσω κάνω είκοσι λεπτά διάδρομο. Κοιμάμαι όσο πιο πολύ μπορώ και κυκλοφορώ παντού με ένα μπουκάλι νερό. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τραγουδιστής και τι ακούς αυτό τον καιρό;
Ο Αντώνης Ρέμος είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Επίσης περνάω μια τρελή φάση αδυναμίας στον Frank Sinatra ίσως είναι και η ηλικία… κατάλαβες. Είμαι με τα φεγγάρια μου.
Η Ναταλία Γερμανού είναι ραδιοφωνική παραγωγός, στιχουργός και παρουσιάστρια στο «Καλύτερα Δε Γίνεται» στον Alpha τα Σαββατοκύριακα.
