Ο Νίκος Ψαρράς μίλησε για τα χρόνια που έζησε στις ΗΠΑ, την παρ’ ολίγον συνεργασία του με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αλλά και το πόσο δύσκολη και απορριπτική ήταν η ζωή εκεί.
«Βλέπεις πολλά και προβληματίζεσαι. Μας έχει πιάσει να λέμε και φράση του έργου στο σπίτι μας. Έχουμε το καλό με αυτή τη δουλειά ότι εξιλεωνόμαστε. Ο δικός μας γάμος είναι σε καλά μονοπάτια, έχουμε ένα παιδί 9 χρονών συζητάμε πολύ και νομίζω ότι υπάρχει και σεβασμός και ειλικρίνεια και κυρίως αγάπη. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη σύζυγό μου, Ελένη, κακά τα ψέματα.
Στο θέατρο κλείνω 30 χρόνια ως επαγγελματίας ηθοποιός. Είναι μια δουλειά που παίζεις με το νευρικό σου σύστημα, με το σώμα σου. Πολλοί τραυματισμοί. Εγώ κάνω τουλάχιστον 1-2 φορές φυσικοθεραπεία. Άνεργος στην Ελλάδα δεν έχω υπάρξει αλλά στην Αμερική ναι. Σέρβιρα πολύ κάθε βράδυ σε δύο εστιατόρια. Πολλή ταραμοσαλάτα έχει περάσει από τα χέρια μου.
Θα κάναμε πρόβες με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τότε τα δύο μεγάλα στούντιο πάλευαν ποιος θα πάρει την παραγωγή. Και ένα ωραίο πρωί παίρνω ένα email ότι ακυρώνεται αυτή η δουλειά και ξαφνικά…Στεναχωρήθηκα πολύ αλλά μια βδομάδα μετά χτύπησε το τηλέφωνο και ήρθα Ελλάδα.
Δεν με ήθελε η Αμερική, δεν τσουλούσαν το πράγματα. Έχασα συνεργασία με τη Disney γιατί η δικηγόρος μου άργησε να κάνει παράταση την άδεια εργασίας. Όλα αυτά γίνονται για κάποιο λόγο. Το να είσαι στο Χόλυγουντ και να έχεις πολλά χρήματα δεν σημαίνει ότι φέρνει και την ευτυχία. Πρέπει να έχεις γερά νεύρα γιατί είσαι υπόλογος σε 15-20 άτομα. Και επίσης είναι ωραίο να παίζεις στη γλώσσα σου.
Παιδεύτηκα πολύ στα προσωπικά μου στη ζωή μου. Αλλά οι άνθρωποι παιδευόμαστε και εκπαιδευόμαστε για όταν θα έρθει ο κατάλληλος. Με τη σύζυγό μου ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Έχασα τον πατέρα μου πριν από ένα χρόνο, έγινε ξαφνικά. Είναι δύσκολο να φεύγουν κοντινά σου άτομα και να ξέρεις ότι δεν θα τα ξαναδείς ποτέ. Αλλά αυτή είναι η ροπή των πραγμάτων. Τα παιδιά να αποχαιρετούν τους γονείς τους γιατί αν συμβεί το αντίθετο δεν μπορώ να το σκεφτώ. Την προηγούμενη βραδιά από το ατύχημα που έλεγε τη ζωή του, σαν να το ήξερε. Οι γονείς μου ήταν 70 χρόνια μαζί, από παιδιά.
Υπάρχει μια στιγμή που θα ήθελα να ζήσω ξανά και αυτή είναι όταν γεννήθηκε ο γιος μου. Ο Πάνος έλεγε “γιατί κακός μπαμπάκας όλο θέατρο;”. Προσπαθώ να του δώσω να καταλάβει ότι η αγάπη με τη δουλειά μου δεν έχει σχέση με αυτόν. Το ότι δουλεύω δεν σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω».
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine