Λίγο πριν ανταλλάξει όρκους αιώνιας αγάπης με την εκλεκτή της καρδιάς του, ο Λούκας Γιώργκας μιλάει αποκλειστικά στο Hello! Cyprus για τον έρωτα, τη συνεργασία με τον Δημήτρη Μητροπάνο και το περίφημο ζεϊμπέκικο που “διδάχθηκε” από εκείνον. Παράλληλα, απαντάει στο ερώτημα αν θα ήθελε να συμμετέχει ξανά στη Eurovision και αποκαλύπτει τα νέα του επαγγελματικά σχέδια
Όλα έτοιμα για να ανέβεις τα σκαλιά της εκκλησίας ή υπάρχουν ακόμη εκκρεμότητες;
Όλα είναι έτοιμα και περιμένω εκείνη τη μέρα με μεγάλο ενθουσιασμό.
Τι είναι αυτό που ξεχώρισες επάνω στη Βασιλική και είπες ότι με αυτή την γυναίκα θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου;
Το βλέμμα της ήταν το πρώτο πράγμα που με κέρδισε. Η καθαρότητα και η αγνότητα που είχε και με τον καιρό επιβεβαιώθηκε με το παραπάνω αυτή μου η πρώτη αίσθηση. Στην πορεία πλήθυναν ακόμα περισσότερο οι λόγοι που την κάνουν ξεχωριστή για μένα.
Γνωρίζουμε ότι έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό. Στο σπίτι μαγειρεύεις; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μαγειρεύω συχνά αλλά είμαι πάντα πρόθυμος να φάω κάτι. Όταν μαγειρεύω μπορεί να φτιάξω μια μακαρονάδα με ωραία σάλτσα, κολοκυθάκια με αβγά ή ακόμα και όσπρια. Επειδή όμως το φαγητό για μένα είναι ένα κοινωνικό γεγονός, απολαμβάνω πολύ το φαγητό με παρέα κυρίως σε παραδιοσιακά ταβερνάκια.
Στον ελεύθερο σου χρόνο παίζεις ποδόσφαιρο με τον Κώστα Φραγκολιά, τον Μιχάλη Μουρούτσο και τον Άρη Σοϊλέδη. Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης;
Και οι τρεις είναι καλοί ποδοσφαιριστές. Σίγουρα όμως ο Άρης έχει παίξει σε ψηλό επαγγελματικό επίπεδο κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται από την πρώτη του ακόμα επαφή με την μπάλα. Παρ’ ολ’ αυτά θεωρώ ότι ο Φραγκολιάς αγαπά το ποδόσφαιρο περισσότερο από όλους ενώ ο Μουρούτσος είναι ένας ασταμάτητος αθλητής που δεν σταματά να τρέχει ποτέ. Είναι και δεινός χορευτής να πούμε.
Ισχύει πως όταν ήσουν φοιτητής στην Πάτρα, τραγουδούσες με τους φίλους σου στο δρόμο;
Όταν ήμουν στο πρώτο έτος, η Πάτρα ήταν η ιδανική φοιτητούπολη η οποία επέτρεπε σ’ εμάς τους φοιτητές να εκφραστούμε ελεύθερα σε μαγαζάκια, γειτονιές, πλατείες, ακόμα και στους δρόμους της. Τότε με την παρέα μου επιλέξαμε ένα κεντρικό σημείο της πόλης όπου βρισκόμασταν εκεί τα βράδια, τραγουδούσαμε και γενικά επικοινωνούσαμε. Δεν ήταν οικονομική η ανάγκη για να παίζουμε μουσική στο δρόμο αλλά ένας τρόπος έκφρασης των ανησυχιών μας… μία ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία έξω από τα προκαθορισμένα πλαίσια.
Έχεις κατακτήσει όλους τους στόχους εκείνου του 22χρόνου παιδιού που κέρδισε το Χ-Factor;
Νομίζω ότι τους μακροπρόθεσμους στόχους δεν τους πλησίασα καν… ακόμα, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που, παρά τα χρόνια που πέρασαν, δεν αλλοιώθηκαν και πολύ. Πέτυχα όμως διάφορους πιο μικρούς και βραχυπρόθεσμους στόχους που έθετα κατά καιρούς. Πιστεύω ότι ακόμα έχω δρόμο για να πω ότι πέτυχα το μεγαλύτερο επαγγελματικό μου όνειρο. Φυσικά εξασκούμαι ταυτόχρονα στο να απολαμβάνω και το ταξίδι γιατί η προσήλωση στον στόχο και μόνο μπορεί να γίνει πολύ βασανιστική εμπειρία.
Από τη συνεργασία σου με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τι θυμάσαι πιο έντονα;
Θυμάμαι πολύ έντονα αυτόν τον άνθρωπο τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως προσωπικότητα συνολικά. Είχε τα χαρακτηριστικά αυτού που λέμε «μάγκας» με όλη τη σημασία της λέξης, όπως την έλεγαν οι παλιοί. Αυτό έβγαινε και στο τραγούδισμα του και δεν ήταν κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Είναι καθαρά βιωματικό. Ήταν λιγομίλητος με ωραίο χιούμορ, άρρωστος με τον Ολυμπιακό και πολλές φορές τον πείραζα γι’ αυτό, παιδάκι 24 χρονών εγώ τότε!
Στο ζεϊμπέκικο πόσο καλός δάσκαλος ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος;
Όπως είπα και πριν ο Μητροπάνος ήταν λιγομίλητος αλλά η προσωπικότητά του ήταν πολύ θορυβώδης. Δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος στο χώρο. Το ίδιο και στο ζεϊμπέκικο. Δεν υπήρχαν βήματα. Μάθημα ήταν ο ίδιος. Δεν μετρούσε, απλά πατούσε και κάθε βήμα του είχε το βάρος που έπρεπε. Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερός για εκείνες τις στιγμές στις πρόβες μας και που το έζησα όλο αυτό γεμάτα και το θυμάμαι μέχρι και σήμερα.
Θα ξανά πήγαινες στην Eurovision;
Δεν είναι στους στόχους μου για να είμαι ειλικρινής, γιατί αυτό που θα με οδηγούσε σε μια τέτοια απόφαση θα ήταν ένα τραγούδι ή η ιδέα για ένα τραγούδι που θα είχε κάτι να πει. Παρόλα αυτά η Eurovision για μένα ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία και την κρατάω στην καρδιά μου με τις καλύτερες αναμνήσεις.
Ανάμεσα σε άλλα, είσαι και πρεσβευτής της Europa Donna, ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στον κόσμο μέσα από αυτόν τον ρόλο;
Αρχικά θα ήθελα να πω ότι ο γυναικείος καρκίνος δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Η γυναίκα για μένα είναι πηγή ζωής, όχι μόνο σε φυσικό επίπεδο, αλλά με τη συνολική σημασία της φράσης. Η γυναίκα είναι για μας μητέρα, αδελφή, κόρη, γιαγιά, φίλη, σύζυγος, που χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε. Πρέπει λοιπόν να προστατέψουμε και να προλάβουμε μαζί καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε δύσκολες δοκιμασίες. Αλλά ακόμα και τότε, έχουμε πολλά όπλα και πολλά εργαλεία για να πολεμήσουμε και στο τέλος να νικήσουμε. Ο γυναικείος καρκίνος νικιέται και νικιέται πρώτα από όλα με την πρόληψη. Είκοσι χρόνια η Europe Donna Κύπρου βρίσκεται στο πλευρό γυναικών με καρκίνο και είμαι πολύ χαρούμενος που κι εγώ συνδράμω σε αυτό μέσα από διάφορες δράσεις που κάνουμε, για να ευαισθητοποιήσουμε όλο τον κόσμο ανεξαρτήτου φύλου ή ηλικίας.
Η συγγραφή του σεναρίου και της μουσικής της ταινίας μικρού μήκους ”Το μυστικό της Νίκης”, πως προέκυψε;
Ένα ακόμα φαινόμενο που με στεναχώρησε αφάνταστα όταν αντιλήφθηκα το μέγεθός του, είναι το ποσοστό των παιδιών που πέφτουν θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Στην Ευρώπη είναι 1 στα 5 ανήλικα παιδιά. Παρακολουθώντας λοιπόν τις δράσεις της καμπάνιας «ΈνασταΠέντε» του συμβουλίου της Ευρώπης που, μέχρι τότε, διέθετε απλά εργαλεία κυρίως για την ενημέρωση των γονέων, σκέφτηκα ότι θα ήταν ωφέλιμο να φτιάχναμε ένα εργαλείο που με ψυχαγωγικό τρόπο, θα δίδασκε και θα ενημέρωνε κατευθείαν τα παιδιά για το πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν σε περίπτωση που κάποιος τους προσέγγιζε, με σκοπό να τα παρενοχλήσει σεξουαλικά. Έτσι το 2015 δημιουργήθηκε «Το Μυστικό της Νίκης» και το 2018 «Το Μυστικό της Νίκης 2: Η περιπέτεια του Βίκτωρα». Δυο ταινίες μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων με σκοπό να διδάξουν στα παιδιά τον «Κανόνα του Εσώρουχου» και άλλους κανόνες που πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί έτσι ώστε να μπορεί από μόνο του να προστατευτεί και να προλάβει μια δύσκολη κατάσταση.
Το τελευταίο σου τραγούδι έχει τίτλο «Σ’ ευχαριστώ». Σε ποιον θεωρείς ότι οφείλεις ένα τεράστιο «ευχαριστώ» για αυτά που έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα;
Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Θεοφάνους που μου εμπιστεύτηκε το τραγούδι αυτό όπως και τον Γιώργο Κρητικό που έγραψε τους στίχους. Ευχαριστώ όμως οφείλω σε πολλούς ανθρώπους. Πρώτα όμως στον Θεό, που παρόλη την εσωτερική μου αταξία, επιτρέπει όσα συμβαίνουν στη ζωή μου να έχουν μια τάξη και μια σειρά την οποία όχι μόνο δεν μπορώ ο ίδιος να προγραμματίσω αλλά πολλές φορές δεν μπορώ καν να την φανταστώ. Οφείλω ευχαριστώ στους γονείς μου αλλά και σε άλλους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου όπως το δάσκαλο της φωνητικής μου, τον πνευματικό μου πατέρα που σηκώνει μαζί μου τα βάρη μου και πάντα με ελαφραίνει. Ευχαριστώ, τους συνεργάτες μου που με υπομένουν και τους τόσους ανθρώπους που μου εκφράζουν καθημερινά την αγάπη τους και μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω. Είμαι πολύ ευγνώμων που μέχρι σήμερα έχω ζήσει μια πολύ γεμάτη ζωή.
Ποια είναι τα επόμενα σου επαγγελματικά σχέδια;
Αυτή την περίοδο ετοιμάζω τρεις μεγάλες συναυλίες στην Κύπρο σε Λευκωσία, Λάρνακα και Λεμεσό 11, 18 και 25 Ιουνίου αντίστοιχα. Πρόκειται για ένα βήμα που περίμενα πολύ καιρό για να κάνω και νιώθω ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Μετά θα συμμετέχω σε 2 συναυλίες μαζί με τον Γιώργο Θεοφάνους στο Κατράκειο θέατρο Νίκαιας και στο θέατρο γης στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο, πρώτα ο Θεός, θα εμφανίζομαι στο αγαπημένο μου Theama, μαζί με τον Διονύση Σχοινά για τρια Σάββατα ενώ παράλληλα η περιοδεία μας θα συνεχίσει στην Ελλάδα.
