Η Πέννυ Μπαλτατζή φωτογραφήθηκε για το περιοδικό HELLO! και παραχώρησε συνέντευξη στον Σάββα Μπίτζα, όπου αναφέρθηκε στη ζωή με τα δύο παιδιά της, Κάρολο και Αμέλια, τις δυσκολίες που βίωσε μέχρι να γίνει μητέρα, αλλά και τον σύζυγό της, Χρήστο, και την αναπάντεχη απώλεια της μητέρας της.
«Σωματικά ήμουν καλά, αν εξαιρέσεις ότι κατά τις εγκυμοσύνες μου εμφανίζω ισχιαλγία. Βέβαια, είχα περισσότερα νεύρα και ορμονολογική ένταση. Αλλά, όπως είπα και στις φίλες μου, την ώρα που γέννησα το παιδί μου, βγήκαν και όσα αχρείαστα είχα μέσα μου. Ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα. Συγκριτικά με την πρώτη εγκυμοσύνη μου με τον Κάρολο, αυτή με δυσκόλεψε περισσότερο, γιατί είχα και το πρώτο μου παιδί, το οποίο ήταν βρεφάκι. Επιπλέον, αντιμετώπισα και μία αποκόλληση», είπε για τη δεύτερη εγκυμοσύνη της.
Στη συνέχεια, η Πέννυ Μπαλτατζή δήλωσε: «Γέννησα το πρώτο μου μωρό στους 6,5 μήνες εγκυμοσύνης, καθώς το παιδί δεν μεγάλωνε σωστά. Από την προτελευταία εξέταση στην τελευταία, το παιδί είχε παραμείνει στο ίδιο μέγεθος. Δεν μπορούσα να ρισκάρω και να πάρω στα χέρια μου τη ζωή ενός παιδιού που δεν επιβίωνε. Ο πόνος θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος αν έφερνα στη ζωή ένα παιδί εγκεφαλικά νεκρό. Δεν θα το ήθελα. Έπειτα αντιμετώπισα ένα εξωμήτριο και μετά ακολούθησαν άλλα τρία παλίνδρομα».
View this post on Instagram
Η Πέννυ τόνισε: «Δεν μου στοίχισαν, Όμως, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις. Έρχεται μία ματαίωση που σε μηδενίζει. Εκείνη την περίοδο είχα και τη μαμά μου άρρωστη, οπότε ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Σήμερα, όμως, μιλώντας γι’ αυτά μπορώ να πω ειλικρινά ότι τα έχω αφήσει πίσω μυ. Είμαι πλέον ευτυχής που ζω αυτήν την καθημερινότητα με την οικογένειά μου. Το ότι υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή δεν σημαίνει πως τα παρατάμε. Ακόμα κι αν δεν μπορούσα να κάνω παιδί είτε θα υιοθετούσα είτε δεν θα έκανα. Την ανάγκη μου να φροντίσω θα την ανακούφιζα διαφορετικά».
Η μητέρα της αντιμετώπιζε ζητήματα ψυχικής υγείας, και η Πέννυ Μπαλτατζή ανέφερε: «Ήταν απίστευτα δύσκολο. Δεν μπορείς να συνυπάρξεις, γιατί δεν μιλάς την ίδια γλώσσα με έναν άνθρωπο που κάνει παράλογες σκέψεις. Κάποιες φορές θυμώνεις κιόλας. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να περάσεις το στάδιο του “γιατί συμβαίνει αυτό στη μαμά μου” και να επικοινωνείς μαζί του χωρίς να τον κρίνεις. Πρέπει να τον αντιλαμβάνεσαι σαν έναν άνθρωπο που έχει κάποια αναπηρία και αδυνατεί πραγματικά».
Περισσότερα στο HELLO! που κυκλοφορεί
Κεντρική εικόνα: NDP
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
