Πριν από λίγες μέρες η εξοχική κατοικία του Πέτρου Φιλιππίδη στους Κουκλιούς Ιωαννίνων δέχτηκε επίθεση. Ομάδα αντιεξουσιαστών έγραψε συνθήματα με μπογιές στους τοίχους εναντίον του ηθοποιού. Λίγο αργότερα ακολούθησε ανακοίνωση από τους επιτιθέμενους.
Η ανακοίνωση των αντιεξουσιαστών μετά την επίθεση στο σπίτι του Πέτρου Φιλιππίδη
Το βράδυ 17/8 επιτεθήκαμε με μπογιές και γράψαμε συνθήματα στο εξοχικό σπίτι του Πέτρου Φιλιππίδη, στους Κουκλιούς Ιωαννίνων. Στο σπίτι αυτό ο βιαστής ηθοποιός είχε ανακοινώσει πως σκόπευε να μείνει μόνιμα λίγες μέρες πριν βγουν δημόσια οι καταγγελίες για βιασμούς εις βάρος γυναικών του καλλιτεχνικού χώρου.
Στόχος μας ήταν να δείξουμε πως οι βιαστές δεν χωράνε ανάμεσά μας, ούτε στις πόλεις, ούτε στα χωριά, ούτε στις γειτονιές μας, ούτε και πουθενά.
Πάνε λίγοι μόνο μήνες που το κράτος και η αστική δικαιοσύνη έχουν επιλέξει να συγκαλύψουν βιαστές όπως ο Λιγνάδης και Φιλιππίδης, ή εκείνους που ύπνωσαν και βίασαν ομαδικά την Γεωργία στην Θεσσαλονίκη. Έχουν επιλέξει να ευνοήσουν δολοφόνους, σαν τον Κορκονέα ενώ παράλληλα λειτουργούν εκδικητικά απέναντι σε ανθρώπους όπως ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, που ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5, για δύο ολόκληρους μήνες, με κίνδυνο ανεπιστρεπτί προβλημάτων υγείας ή ακόμα χειρότερα με κίνδυνο να χάσει την ζωή του. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δικαιούται την ελευθερία του και ακόμα δεν την έχει κερδίσει, επέλεξε μόνο ο ίδιος να αναστείλει τον αγώνα του, καθώς το κράτος ήταν βέβαιο πως θα τον άφηνε να σβήσει στην φυλακή.
Παράλληλα η επίθεση του κράτους στους καταπιεσμένους και τους αγωνιστές συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Επαναπροωθήσεις και πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων στο Αιγαίο, επιχειρήσεις εκκένωσης των δομών αγώνα, με πιο πρόσφατη αυτήν της κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, ακραία καταστολή και συλλήψεις σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο μετρό στην πλατεία των Εξαρχείων, σε όσους υπερασπίζονται τα δάση, τα βουνά, την φύση ευρύτερα, σε εκείνους που διεκδικούν την ελευθερία των δημοσίων χώρων και στους εργαζόμενους που μέσα από τις δομές και τα σωματεία τους διεκδικούν αξιοπρεπείς και αυτονόητες συνθήκες εργασίας.
Όσον αφορά πάλι την έμφυλη βία, μέσα σε έναν χρόνο μετράμε σχεδόν 30 γυναικοκτονίες. Τους πρώτους μήνες του 2022 δολοφονήθηκαν 22 γυναίκες ενώ στις αρχές του Αυγούστου άλλες 3 μέσα σε 48 μόνο ώρες. Ενώ δεν παύουμε καθημερινά να ακούμε για απόπειρες δολοφονιών εις βάρος γυναικών της τάξης μας και για διαρκείς κακοποιητικές και χειριστικες συμπεριφορές. Είναι πιο αναγκαίο λοιπόν από ποτέ να μην αφήσουμε τίποτε αναπάντητο, να μην αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί, καμιά γυναίκα που βιάστηκε, που κακοποιήθηκε, καμιά δολοφονημένη.
Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να βρισκόμαστε στο δρόμο διαρκώς και στο πλάι καθεμιάς που το έχει ανάγκη, να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο, μέχρι να γκρεμίσουμε ετούτον τον κόσμο και να ζήσουμε επιτέλους ελεύθερες.
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
