Η Έρρικα Πρεζεράκου βρέθηκε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βίωσε τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς ο ακρωτηριασμός που υπέστη στο δάχτυλο του δεξιού της χεριού αλλά και η μάχη της 7χρονης ανιψιάς της με τον καρκίνο ήταν κομβικά σημεία στη ζωή της.
Η πρώην αθλήτρια του άλμα επί κοντώ, λοιπόν, ανέφερε ότι έχει κάνει μια εσωτερική διεργασία, η οποία τη βοήθησε να διαχειριστεί τις δυσκολίες με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπη.
«Πάντα μας έρχονται αυτά που μπορούμε να αντέξουμε, είτε το καταλαβαίνουμε λογικά είτε όχι. Νιώθω ότι όλα αυτά που μάθαινα, που εκπαιδευόμουν, που διδασκόμουν ή που δίδασκα, νιώθω ότι αυτή η χρονιά ήταν σαν να μου είπε “ωραία τα λόγια. Πάμε να δούμε τι γίνεται στην πράξη”. Αν δεν είχα κάνει τόση δουλειά με τον εαυτό μου, όλα αυτά που έχουν συμβεί -όχι μόνο σε εμένα αλλά σε όλους- νομίζω θα ήμουν σε πολλή βαθιά κατάθλιψη», είπε για αρχή.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της, δήλωσε ότι υπάρχουν μέρες που δυσκολεύεται αρκετά: «Εκεί που νιώθω ότι είμαστε σε μια σταθερά και ξαφνικά μπαίνει η αδερφή μου και μου λέει ότι το παιδί μπήκε στην εντατική, κλαίω. Περνάω όλο τον ρυθμό που συμβαίνει σε αυτό το κομμάτι. Απλά στο τέλος της ημέρας στρέφεις την προσοχή σου στο ότι ίσως όλο αυτό συμβαίνει γιατί ίσως πρέπει να ενδυναμώσω την πίστη μου και να πω “έχω κάνει το καλύτερο που μπορώ κι από εκεί και πέρα μπορώ να προσευχηθώ για να μπορέσει να γίνει το καλύτερο που θα αποφασίσει η ψυχή της μικρής. Σε ότι αφορά το χέρι μου το να κάνεις κάθε μέρα φυσιοθεραπείες για 3 ώρες, είναι μια κατάσταση που λες “δεν θέλω άλλο, κουράστηκα”. Το σώμα μου όμως μου λέει ότι με χρειάζεται κι εκεί πρέπει να στρέψω την προσοχή μου εκεί και να πω “εγώ είμαι εδώ και δεν θα σε αφήσω στιγμή”».
Η Έρρικα Πρεχεράκου για την κατάσταση της ανιψιάς της
Για την κατάσταση της 7χρονης Αναστασίας, η ίδια ανέφερε ότι η προσευχή αποτελεί κάτι σαν όπλο της πια, λέγοντας: «Βρίσκονται ακόμη στο εξωτερικό. Είμαστε στον έβδομο μήνα. Περνάμε πραγματικά πολλές διακυμάνσεις. Η ψυχική δύναμη της αδερφής μου είναι το κάτι άλλο. Δεν έχω λόγια. Πραγματικά να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν γονιό να βρεθεί σε μια τέτοια αδιανόητη κατάσταση… Η αδερφή μου είναι πολλή θαρραλέα. Περνάμε από φάσεις που μας λένε να μην ανησυχούμε κι ότι αυτό μπορεί να σταθεροποιηθεί και να τα καταφέρουμε, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μας λέει για την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Έχει dipg που έχουν ζήσει μόνο 9 παιδιά στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί γιατροί που μας λένε “αφήστε το παιδί να απελευθερωθεί”. Εκεί η αδερφή μου θα το παλέψει και προσευχόμαστε συνέχεια να αποφασιστεί κάπως με τον καλύτερο τρόπο τι είναι να γίνει για αυτό το παιδί».
Για τον ακρωτηριασμό στο δάχτυλό της
Η Έρρικα περιέγραψε και τη στιγμή που της στοίχισε το ένα της δάχτυλο, δηλώνοντας: «Ο άνθρωπος που οδηγούσε ήθελε να κάνει επίδειξη με το σκάφος, εγώ εκσφενδονίστηκα, αυτός δεν με είδε, το σκάφος συνέχισε να πηγαίνει, εγώ βρέθηκα κάτω από το νερό, πήγα να πάρω αναπνοή και βρέθηκα κάτω από τις προπέλες. Έτυχε το χέρι μου να είναι πιο ψηλά. Έκανα τούμπες μέσα στο νερό και την ώρα που βγήκα επάνω ήταν σαν να μπήκα κατευθείαν σε μία ανδρεναλίνη που λέει “τώρα πάω στο νοσοκομείο και αυτό θα γίνει καλά”. Δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή που να σκεφτώ κάτι άλλο. Άρχισα να κολυμπάω με το άλλο χέρι για να ανέβω πάνω και να μου το δέσουν επειδή έτρεχε πολύ αίμα. Ήμουν σε μια κατάσταση επιβίωσης».
