Ήταν εκεί για το τελευταίο αντίο στην πολυαγαπημένη τους μητέρα, την Φώφη Γεννηματά. Η Κατερίνα και η Αμαλία ράγισαν καρδιές στη Μητρόπολη Αθηνών στον επικήδειο που εκφώνησαν…
«Πάλεψες την αρρώστια παρά τον πόνο και την ταλαιπωρία σου, πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη να μας καθησυχάζεις ότι όλα θα πάνε καλά. Ήσουν και θα είσαι πάντα η ηρωίδα μας, η μαμά μας. Μας χάρισες στιγμές με πολλή αγάπη και πολλή τρυφερότητα που θα μείνουν πάντα στις μνήμες μας. Ήσουν δίπλα μας στις ευχάριστες στιγμές, στις επιτυχίες αλλά και στις δυσκολίες. Πάντα όταν ήμουν στεναχωρημένη το καταλάβαινες και προσπαθούσες να μου φτιάξεις τη διάθεση. Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαστε πολύ περήφανοι για σένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε, να μην τα παρατάμε ποτέ, να ζούμε την κάθε στιγμή. Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω και δεν σε φόβιζε τίποτα. Θα μας λείψεις πολύ.
Θα μου λείψει το χάδι σου, η ζεστή σου αγκαλιά, η φωνή σου, το χαμόγελο σου και αυτή η ενέργεια που γέμιζε όλο το σπίτι χαρά. Θα μου λείψουν οι συζητήσεις που κάναμε τα βράδια, τα ταξίδια και οι ετοιμασίες που κάναμε όταν είχαμε κάποια γιορτή στο σπίτι. Πάντα όταν ήσουν κοντά μου ένιωθα ασφάλεια. Με ένα βλέμμα ξέραμε τι ήθελε να πει η μία στην άλλη. Τις τελευταίες μέρες στο νοσοκομείο μού είχες πει πόσο πολύ μας αγαπάς. Μου κρατούσες το χέρι και γω με έναν κόμπο στο λαιμό έλεγα από μέσα μου «μην φοβάσαι , θα τα καταφέρει. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτές. Θα είσαι πάντα ζωντανή στις καρδιές μας. Αντίο μαμά. Είσαι μαχήτρια, σ’ αγαπάμε πολύ και πάντα», ήταν τα λόγια που είπε η Κατερίνα. Λόγια που συγκλόνισαν τους πάντες.
https://www.youtube.com/watch?v=m4wMjdfERZU
«1, 2, 3 πάμε… Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Γιατί έτσι ήσουν. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες γιατί μια μάχη με καθαρή ψυχή που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι πάντα μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσε στο τραπέζι και γινόταν πάντα αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές στη ζωή σου. Σαν κορίτσι, σαν γυναίκα, σαν μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν όμως ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια. Ήξερες πάντα όσα ξέρει μόνο μια μάνα. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελο σου, το χάδι σου, το family που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους είναι αυτά που θα μας λείψουν πιο πολύ. Αλλά είναι και οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη πως θα τα ακολουθήσουμε», είπε με δάκρυα στα μάτια η Αμαλία.
