Σοκάρει η Μαγγίρα: Αποκαλύπτει τη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη από βοηθό ηθοποιού

Όσα εξομολογείται η Ματθίλδη Μαγγίρα…

Αυτές τις ημέρες κεντρικό θέμα των media είναι η σωρεία καταγγελιών από συναδέλφους σου εναντίον διάφορων πρωταγωνιστών. Κατά τη διάρκεια των τριάντα σχεδόν χρόνων της διαδρομής στο χώρο, βίωσες εργασιακό εκφοβισμό;

Φυσικά. Ποιος δεν βίωσε; Σε όλους έχει συμβεί. Μετρά τι χαρακτήρας είσαι, πώς έχεις μεγαλώσει, για το αν θα αντιδράσεις άμεσα ή θα το «καταπιείς» και θα το κουβαλάς χρόνια μέσα σου. Αντιμετώπισα εκφοβισμό σε παραστάσεις από ηθοποιούς, είτε γιατί έβγαζα γέλιο είτε γιατί έγραφαν καλές κριτικές για εμένα.

Και επιθέσεις έχω δεχτεί γιατί σε παράσταση είχαν απομονώσει έναν ηθοποιό και το έβρισκα άδικο. Ήμουν η μόνη που του μιλούσα και του έκανα παρέα στα παρασκήνια και με στοχοποίησαν. Έχω πάρει θέση επίσης υπέρ ενός νεότερου συναδέλφου που ενέταξε μια αυτοσχεδιαστική ατάκα στη διάρκεια μιας παράστασης, στην οποία ο μεγάλος πρωταγωνιστής που έπαιζαν μαζί πρόσθετε συνέχεια λόγια.

Όταν όμως τόλμησε να το κάνει ο πιτσιρικάς, έπεσαν να τον φάνε. Τότε κάλεσα το θίασο και τους είπα «Δεν καταλαβαίνω γιατί του συμπεριφέρεστε έτσι. Ο δάσκαλός του είναι ο πρωταγωνιστής, από αυτόν μαθαίνει. Του φωνάζετε γιατί έκανε αυτό που βλέπει κάθε μέρα από τον άλλο; Είναι άδικο».

Εμένα δεν μου αρέσει να υπάρχει ένταση στην ατμόσφαιρα. Όποτε προκύπτει κάτι, ανοίγω πάντα το θέμα μπροστά σε όλους και το λύνουμε. Έχω κακοποιηθεί επίσης από δημοσιογράφους και εκπομπές. Καλό είναι να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια κακοποιητική κοινωνία. Χαίρομαι πολύ που βγαίνουν όλα στο φως. Είμαι δίπλα σε όλους όσοι κακοποιήθηκαν. Εύχομαι να δικαιωθούν τα θύματα. Να γίνουν κι άλλες αποκαλύψεις, μπας και καθαρίσουμε ως κοινωνία.

Η Ματθίλδη Μαγγίρα συγκλονίζει με την περιγραφή της

Έχεις δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση;

Φυσικά, στα δεκαοχτώ μου, όταν ζούσα ακόμη στην Ξάνθη, πριν γίνω επαγγελματίας ηθοποιός. Ο ερασιτεχνικός θεατρικός σύλλογος της πόλης που συμμετείχα τότε διοργάνωσε ένα χορό και κάλεσε τιμής ένεκεν στην εκδήλωση ένα γνωστό πρωταγωνιστή ο οποίος δεν ζει πια, κι εκείνος ήρθε με το βοηθό του που είναι ακόμα εν ζωή – και επειδή το σύμπαν βλέπει και τιμωρεί, δεν έκανε ποτέ τίποτα σπουδαίο θεατρικά.

Στην παράσταση έκανα μια σειρά από μιμήσεις, από τον Θύμιο Καρακατσάνη έως την Ντίνα Κώνστα, και παρά το ότι θα έβλεπαν το ίδιο βράδυ τη δουλειά μας, μου ζήτησαν να πάω στο ξενοδοχείο για να τους δείξω όσα επρόκειτο να παρουσιάσω. Αρχικά αντέδρασα και είπα στον υπεύθυνο «Αφού είναι καλεσμένοι μας, θα δουν τα κομμάτια μου κατά τη διάρκεια του χορού».

Τέλος πάντων, για να μη χαλάσω το χατίρι κανενός, πήγα στο ξενοδοχείο. Εκεί ο βοηθός του ηθοποιού κλείδωσε την πόρτα του δωματίου χωρίς να το καταλάβω και άρχισε να με χαϊδεύει λέγοντάς μου «Μα τι ταλαντούχα είσαι». Αντέδρασα άμεσα και του ζήτησα να πάρει το χέρι του από πάνω μου. Τότε ξεκίνησε να αυτοϊκανοποιείται και μου έλεγε «Σε παρακαλώ, άσε με να σε κοιτάω». Έκλαιγα και έψαχνα τρόπο να φύγω από το δωμάτιο. Μέχρι και να πηδήξω από το μπαλκόνι σκέφτηκα.

Στο τέλος κατάφερα να βγω. Σοκαρισμένη και ταραγμένη, πήγα κατευθείαν και το είπα και στον πρόεδρο του συλλόγου και στον πατέρα μου. Το βράδυ ο χορός έγινε κανονικά. Αυτός καθόταν δίπλα στο μεγάλο όνομα και με ανέβασαν να κάνω το νούμερο μου, σαν να μη συνέβη τίποτα.

Χρόνια αργότερα, μέσω της ψυχοθεραπείας, συνειδητοποίησα ότι εκείνο το γεγονός με ώθησε να βγάλω πιο πολύ το αρσενικό μου κομμάτι στη δουλειά, υιοθετώντας μια συμπεριφορά που θύμιζε αντράκι. Έθαψα τη θηλυκή μου πλευρά, ίσως και γι΄αυτό δεν αντιμετώπισα έκτοτε τίποτα αντίστοιχο στην επαγγελματική μου διαδρομή. Το έκανα ασυναίσθητα, ως άμυνα. Υποσυνείδητα, άλλαξε η συμπεριφορά μου για να με προστατεύσω. Τώρα, με τις καταγγελίες για κακοποιήσεις, ήρθαν αυτόματα στη σκέψη μου όσα έζησα.