Θέση στα όλα όσα ακούγονται το τελευταίο διάστημα για τις παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάματος πήρε η Άντρη Κυριαζή.
Η Κύπρια ηθοποιός θέλησε να τοποθετηθεί μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, όπου ανάρτησε ένα μακροσκελές κείμενο και μιλάει έξω από τα δόντια. Η ίδια περιγράφει την διαφορά Ελλάδας και Κύπρου με το εξωτερικό σε θέματα παραγωγής και επαγγελματισμού, ενώ καταγγέλλει και γυναίκα ηθοποιό, η οποία όπως δήλωσε, της έκανε την ζωή κόλαση.
“Κι όμως δε χάνω την αγάπη και την πίστη μου στους ανθρώπους και την τέχνη μου…ναι με όσα έχουν βγει στη φόρα τον τελευταίο καιρό μένω άφωνη, αν και εν μέρη είμαι παθούσα…
έμεινα άφωνη με τα τερατώδες συμβάντα στο χώρο του θεάτρου/δραματικών σχολών στην Ελλάδα….έζησα στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 για 4 χρόνια σπουδάζοντας οικονομικά….τότε τα είχα βάλει με τον θείο μου που μου έκοψε τα φτερά προσωρινά στο όνειρο…τώρα τον ευχαριστώ δημόσια…ήταν ο λόγος που κυνήγησα το όνειρο μου στην Αμερική δουλεύοντας πολύ σκληρά για να τα βγάλω πέρα…και ναι εκεί ίσως από τον φόβο των μηνύσεων, δεν ξέρω, ίσως λόγω της κουλτούρα τους, δεν συνάντησα ποτέ τέτοιες συμπεριφορές…ήμασταν μία ομάδα 24 φοιτητών, 12 αγόρια & 12 κορίτσια, και οι καθηγητές μας καθοδηγούσαν με αγάπη, σεβασμό κι ευγένεια.
Στήναμε 4 παραστάσεις το χρόνο δουλεύοντας πολλές ώρες πέραν των μαθημάτων μας υπό την καθοδήγηση τους χωρίς φωνές, υποτιμητικά σχόλια και υστερίες. Και η ούτω καλούμενη πειθαρχία που και καλά στον βωμό της γινονται όλα αυτά, υπήρχε και σε αυτό το πλαίσιο όσο κι αν δεν το πιστεύουν κάποιοι!
Όταν επέστρεψα στην Κύπρο δεν συνάντησα αυτό το κλίμα η αλήθεια, εκτός από λίγες εξαιρέσεις. Ναι βίωσα έντονα την υποτίμηση, την αγένεια και τον ανταγωνισμό στο χώρο μας.
Ειδικά στην αρχή…και πολλές φορές κι από το ίδιο το γυναικείο φύλο. Έτυχε τελειώνοντας γενική πρόβα στη 1 το πρωί με κολάρο στο λαιμό, μετά από πολύ σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα που είχα και με βάση τη διάγνωση του γιατρού έπρεπε να παραμείνω στο κρεβάτι, να απαιτεί να ξαναπεράσουμε το έργο….στην σκηνή να μου πιάνει το πόδι γιατί δεν προλάβαινε να κάνει την κίνησή της….να μου βάζει τις φωνές μπροστά σε όλους γιατί το κοστούμι μου ήταν τσαλακωμενο και καλά σε περιοδεία από χωριό σε χωριό στην Πάφο….να μιλά με προσβλητικότατο τρόπο σε νεαρότερες συναδέλφους μέχρι που έβαζαν τα κλάματα κι έφευγαν, να μην θέλω να παίξω ξανά θέατρο για πολλά χρόνια, και πολλά άλλα που δεν θέλω να θυμάμαι….
Ο θύτης κακοποίησης είναι πάντα θύτης όσα χρόνια κι αν περάσουν…και ειδικά αν δεν αποκαλυφθεί ποτέ, συνεχίζει να κακοποιεί τους συναδέλφους/φοιτητές του…ναι υπάρχουν παντού τέτοιοι θύτες σε όλους τους χώρους και θαυμάζω τις γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν…respect.. είναι καθήκον μας να τις προστατεύσουμε αυτές πρώτα και έπειτα να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας…
έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε πιο πολύ από ποτέ στις όμορφες ψυχές…στους ακέραιους ανθρώπους…πίστη στον άνθρωπο λοιπόν, στην ευγένεια και στο ήθος του….γιατί μόνο ετσί θα σωθούμε και θα φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας…?”
Δείτε την ανάρτηση:
Κι όμως δε χάνω την αγάπη και την πίστη μου στους ανθρώπους και την τέχνη μου…ναι με όσα έχουν βγει στη φόρα τον…
Posted by Andri Kyriazi on Thursday, February 4, 2021
