Μία συνέντευξη-εξομολόγηση παραχώρησε η Κατερίνα Καραβάτου στη RealLife και τη δημοσιογράφο Κορύνα Μανταγάρη. Η γνωστή παρουσιάστρια μίλησε εφ’ όλης της ύλης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που βίωσε τα τελευταία χρόνια και την απώλεια της μητέρας της που τη συγκλόνισε.
Πώς καταφέρνεις να μην πάρεις την ένταση της δουλειάς μαζί σου στο σπίτι;
Νοιάζομαι τους ανθρώπους που είναι εκεί, θα σκεφτώ πράγματα που έγιναν αλλά προσέχω οι δυναμικές που σχηματίζονται στο γύρισμα να μένουν εκεί. Είναι σημαντικό να υπάρχει μια απόσταση, για να μπορώ να κάνω και τη δουλειά μου σωστά. Έχει τύχει να συγκινηθώ πολύ με κορίτσια και να βάλω ακόμα και τα κλάματα.
Θα μου πεις, «δεν σου είναι δύσκολο εσένα»… Όχι, δεν είναι έτσι, δεν κάθομαι να κλαίω επειδή το φως είναι LED, υπάρχει κάποιος λόγος που κινείται το θυμικό μου και μού συμβαίνουν αυτά. Έχει τύχει και να εκνευριστώ πάρα πολύ αλλά θα το λύσω εκεί. Δεν θέλω να παίρνω τίποτα στο σπίτι μου. Θέλω να είμαι σωστή εκεί που βρίσκομαι και να έχω την ψυχραιμία, την αξιοπρέπεια και τη σταθερότητα να διατηρώ και τη θέση μου και το προϊόν όπως πρέπει.
Φέτος έχεις γυρίσει σελίδα στη ζωή σου, ξεκινάς νέο κεφάλαιο σε όλους τους τομείς. Πώς βλέπεις την Κατερίνα σε αυτό το κομμάτι;
Φέτος βλέπω την Κατερίνα να περπατά. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Φέτος βλέπω την Κατερίνα να προχωρά. Πέρασα ένα διάστημα που ήταν πολύ μουντό και πολλές φορές έχει υπάρξει και σκοτεινό. Δεν θα μπορούσα να το αποφύγω, ήταν εκεί και έπρεπε να το περάσω. Η διαδικασία δεν ήταν καθόλου εύκολη αλλά μου χρειαζόταν αυτή η ολική επαναφορά. Μου χρειαζόταν ο χρόνος και τον πήρα για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου όπως θα έπρεπε, όπως θα ήθελα για τον εαυτό μου. Και βάζω πρώτο τον εαυτό μου, γιατί αν δεν είμαι εγώ καλά, δεν θα μπορούν να είναι καλά και τα παιδιά μου.
Οπότε έκανα μια μεγάλη προσπάθεια για να σηκωθώ γερή και δυνατή και να προχωρήσω μπροστά για τα παιδιά μου και για μένα. Αυτό θα μπορούσα να πω βλέποντας το τούνελ από το οποίο μόλις έχω ξεμυτίσει. Ήταν πολλές οι αλλαγές και πολλές οι απώλειες. Αυτό που μου είχε πει η ψυχολόγος μου, ειδικά μετά τον θάνατο της μητέρας μου, είναι ότι αυτή ήταν η απόλυτη ενηλικίωση που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο. 1μιση χρόνο τώρα πάλεψα να ενηλικιωθώ και νομίζω ότι είμαι σε ένα πολύ καλό σημείο.
Πρόλαβες να πεις στη μητέρα σου αυτά που ήθελες;
Ναι, με τη μητέρα μου είχα μία στενή σχέση από πάντα. Αυτό ήταν κάτι που είχε δημιουργήσει εκείνη, οπότε το ακολούθησα και αργότερα. Όταν μεγάλωσα, υπήρξαν τα πάνω και τα κάτω, αλλά έγινε η σχέση πιο ειλικρινής, γιατί μετά της έλεγα και πράγματα που δεν ήταν ωραία. Νιώθω καλά με τον εαυτό μου και με τον τρόπο που κατάφερα να είμαι δίπλα της όλο αυτό το πολύ άσχημο διάστημα και έτσι δεν έχω κρατήματα μέσα μου ότι έφυγε και δεν ήξερε.
Αισθάνομαι πολύ καλά που μπόρεσα να μεγαλώσω, να της τα πω και είμαι ευγνώμων που ήταν μαζί μου τόσο πολλά χρόνια. Η μαμά μου επέλεξε να φύγει την ώρα που ήμουν στην εκπομπή στο MEGA το Σαββατοκύριακο. Κι αυτό ήταν σημαδιακό. Άκουγε τη φωνή μου από μια τηλεόραση που έπαιζε στο δωμάτιο και έτσι έφυγε. Επέλεξε να φύγει τότε και αυτό το είδα σαν να μου έλεγε: Κατερίνα προχώρα. Θέλω πάντα να κάνω υπερήφανους και τη μητέρα μου και τον πατέρα μου.
