Η Σοφία Παυλίδου βρέθηκε στο podcast “Legit” της Δάφνης Καραβοκύρη και μίλησε ανοιχτά για την περίοδο που είχε κατάθλιψη, σημειώνοντας πως αντιμετώπιζε ψυχολογικές δυσκολίες, τις οποίες δεν άφησε να φανούν στα παιδιά της.
Σε μία ιδιαίτερα ανθρώπινη και αληθινή συζήτηση, η Δάφνη Καραβοκύρη τη ρώτησε αν υπήρξε μια κοινή στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με την ουσία της και πότε ήταν αυτή με τη Σοφία Παυλίδου να άπαντα πως “Ξεκίνησε το 2008, γιατί πέρασα μια κατάθλιψη που κατάλαβα μετά από καιρό ότι ήταν κατάθλιψη αλλά κάτι με έτρωγε, δεν ήμουν ευτυχισμένη. Γενικώς ήμουν παιδί χαρούμενο. Το γεγονός ότι είχα και δύο παιδιά με οδήγησε να κάνω κάτι για μένα. Εκείνη τη στιγμή υπήρχε ο βελονισμός, ήρθε μπροστά μου και πήγα να κάνω βελονισμό. Να πας να κάνεις βελονισμό δεν και κάτι, σε εξελίσσει -εντάξει, έκανα έντεκα χρόνια βελονισμό-, πας κάνεις μια θεραπεία. Όμως εγώ δεν έμεινα εκεί, γιατί ο βελονισμός μου άνοιξε την πόρτα στην Κινέζικη Ιατρική. Και εκεί ήτανε το μαγικό”.
Μιλώντας αναλυτικότερα για την περίοδο που είχε κατάθλιψη, η γνωστή ηθοποιός ανέφερε πως “Δεν είχα διάθεση να σηκωθώ από το κρεβάτι, αλλά όταν έχεις δύο παιδιά θα σηκωθείς. Και χαρούμενη θα είσαι. Και είναι και κάτι που έχω συζητήσει με τα παιδιά μου και μου είπανε ‘Μαμά εμείς δεν είχαμε καταλάβει τίποτα’. Γιατί τους ζήτησα μια μεγάλη συγνώμη που τότε εγώ δεν ήμουνα καλά αλλά ήταν κάτι που τελικά τα παιδιά σε εκείνη την ηλικία δεν το αντιλήφθηκαν. Δεν το άφησα κιόλας. Τις ώρες όμως που πήγαιναν στο σχολείο εγώ δεν ήμουνα καλά”.
Όταν η Δάφνη της ζήτησε να μεταφράσει το ‘δεν ήμουνα καλά’, η Σοφία απάντησε: “Δεν είχα διάθεση για ζωή. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Δεν ήμουν ευτυχισμένη. Έκανα σκέψεις άσχημες. Ένα πέπλο μαύρο”. Επιπλέον, η οικοδέσποινα του podcast ρώτησε τη Σοφία Παυλίδου για το αν είχε σκεφτεί ποτέ να δώσει τέλος στη ζωή της, με την ίδια να εξομολογείτε:
“Κοίταξε να σου πω. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που σκέφτονται ουσιαστικά να δώσουν τέλος στη ζωή τους είναι κι αυτοί που το καταφέρνουν κιόλας. Δηλαδή κάποιος που κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και δεν τα καταφέρνει είναι αυτός που ουσιαστικά δεν ήθελε ποτέ. Οι άνθρωποι που ουσιαστικά είναι αυτό που έχουν ανάγκη και το θέλουν, το καταφέρνουν. Και πιστεύω ότι οι άνθρωποι αυτοί που φτάνουν σε αυτό το σημείο έχουνε ψυχικά νοσήματα τα οποία ίσως δεν έχουνε κοιτάξει. Οπότε και να πέρασες αν φευγαλέα σκέψη σε μένα δεν είχε καμία ουσία δηλαδή. Ούτε βασιζόταν κάπου. Γιατί αγαπώ τη ζωή. Και όταν έχεις και δύο παιδιά μόνο τέλος στη ζωή σου δεν θέλεις να δώσεις.”
Όσον αφορά το ποια ήταν η πιο σκοτεινή σκέψη της εκείνη την περίοδο, η Σοφία Παυλίδου σημείωσε: “Το να μείνεις έτσι. Το να μην ξαναδείς χαρά στη ζωή σου. Το να μην ξανά απολαύσεις τίποτα απ’ όλα αυτά τα υπέροχα που συμβαίνουν στη ζωή. Και ειδικά όταν έχεις δύο παιδιά”. Επιπλέον, σχετικά με το τι πυροδότησε αυτήν την κατάσταση, η ηθοποιό είπε: “Ήταν πιστεύω ότι ήταν ένα καμπανάκι για να καταλάβω πόσο κακό έκανα σε σειρά ετών στον εαυτό μου. Χωρίς όμως να το έχω αντιληφθεί κατά πίεζα τον εαυτό μου σε πάρα πολλά πράγματα. Αλλά ήμουνα έτσι μαθημένη. Έτσι με μάθανε. Έμαθε να μην έχω χρόνο για τον εαυτό μου να τρέχω για όλους. Και πάρα πολλά τραύματα που υπήρχαν από την παιδική μου ηλικία τα οποία όμως δεν θα είχα φροντίσει ποτέ, δεν τα γνώριζα”.
