Αν υπήρχε βασιλική οικογένεια στην Αμερική θα ήταν σίγουρα οι Κένεντι. Τα περισσότερα σκάνδαλα και οι τραγωδίες της οικογένειας που πρωταγωνίστησε στον πολιτικό βίο της χώρας επί δεκαετίες διαδραματίστηκαν στη δημόσια σκηνή. Όχι όμως όλα …
Ο θάνατος της Jean Kennedy Smith, μικρότερης αδελφής του δολοφονημένου προέδρου των Η.Π.Α σήμανε τέλος εποχής καθώς ήταν το τελευταίο από τα παιδιά του Joseph και της Rose Kennedy που ήταν εν ζωή.
Σε αντίθεση με τα αδέλφια της η Jean Kennedy Smith, γνωστή ως η «ήσυχη» Kennedy είχε καταφέρει να μείνει μακριά από τα πρωτοσέλιδα και η ζωή της δεν είχε αγγιχτεί από την τραγωδία στον ίδιο βαθμό με άλλα αδέλφια της. Όπως για παράδειγμα tη μεγαλύτερη της αδελφή, Rosemary Kennedy, η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας που εξαφανίστηκε από τη δημόσια ζωή σε νεαρή ηλικία και η μοίρα της ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό μέχρι πρόσφατα…
“Αγαπημένε μου μπαμπά,” έγραφε η 22χρονη Rosemary Kennedy σε επιστολή το 1940 προς τον πατέρα της, Joseph P. Kennedy, πρέσβη τότε των ΗΠΑ στη Μεγάλη Βρετανία. “Σε λατρεύω και σε αγαπώ τόσο πολύ…”. Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, η νεαρή γυναίκα -στοργική, υπάκουη και πάντα πρόθυμη να ευχαριστήσει τον πατέρα της- δεν ήταν πλέον σε θέση να σχηματίσει ούτε μια φράση. Η μεγαλύτερη κόρη του Joe και της Rose Kennedy έχασε τα πάντα σε ηλικία 23 ετών, όταν ο πατέρας της κανόνισε να υποβληθεί σε μια καταστροφική επέμβαση λοβοτομής, που την άφησε με τη διανοητική ικανότητα ενός μικρού παιδιού.
Η ιστορία της στοίχειωνε την οικογένεια Kennedy για δεκαετίες και ήρθε πρόσφατα στο φως χάρη σε δύο βιβλία- ντοκουμέντα για τη ζωή της. Μετά τη μυστική επέμβαση, θα περνούσαν δύο ακόμη δεκαετίες -μέχρι ο Joe Kennedy να καταστεί ανίκανος από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το 1961- πριν οποιoδήποτε από τα οκτώ αδέλφια της Rosemary μάθει την αλήθεια για την εξαφάνιση της αδελφής τους, η οποία ζούσε στο Saint Coletta, ένα καθολικό σχολείο για παιδιά με νοητική υστέρηση, στο Jefferson του Ουισκόνσιν, κρυμμένη από όλους.
Το εξώφυλλο του βιβλίου “The Missing Kenendy” που έφερε στο φως την τραγική ιστορία της Rosemary
Στο βιβλίο “Rosemary: The Hidden Kennedy Daughter, η συγγραφέας Κate Larson ζωγραφίζει το πορτρέτο της Rosemary ως μια ζωηρής χαρούμενης κοπέλας με ένα τέλειο χαμόγελο που αγωνιζόταν να βρει τη θέση της σε μια οικογένεια που βράβευε τα επίτευγμα και την επιτυχία πάνω απ ‘ όλα. Για πρώτη φορά, η Larson περιγράφει λεπτομερώς τα ανατριχιαστικά γεγονότα της γέννησής της στις 13 Σεπτεμβρίου του 1918. Η Larson γράφει ότι όταν έπιασαν οι πόνοι του τοκετού τη Rose Kennedy, η νοσοκόμα που τη φρόντιζε φοβόταν να την ξεγεννήσει μόνη της χωρίς γιατρό. Αν και η νοσοκόμα είχε την απαραίτητη εκπαίδευση, θέλησε να καθυστερήσει τη διαδικασία μέχρι να έρθει ο γιατρός, ζητώντας από τη Rose να κρατήσει τα πόδια της κλειστά ελπίζοντας έτσι να καθυστερήσει τη γέννηση του μωρού. Όταν αυτό απέτυχε, η νοσοκόμα έσπρωξε το κεφάλι του μωρού ξανά μέσα. Αυτή η φρίκη κράτησε για δύο ώρες και είχε ως αποτέλεσμα ο εγκέφαλος της νεογέννητης να μην έχει αρκετό οξυγόνο προκαλώντας έτσι διάφορες βλάβες.
Καθώς η Rosemary μεγάλωνε, η μητέρα της παρατήρησε ότι δεν ήταν σαν τα άλλα παιδιά.
Οι Kennedy προσπάθησαν να την ενσωματώσουν στην καθημερινή τους ζωή. Η Rosemary συνόδευε τα αδέλφια της στις βόλτες με το ιστιοπλοϊκό και οι γονείς της φρόντιζαν να βρίσκει πάντα συνοδό στους χορούς και τα πάρτι. Καθώς τα χρόνια πέρναγαν, η Rosemary άρχισε να έχει ξεσπάσματα πολύ συχνά βίαια. Ταυτόχρονα η θελκτική της σιλουέτα άρχισε να προσελκύσει την προσοχή των αντρών, και ο Joe άρχισε να ανησυχεί: μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στην οικογένεια θα μπορούσε να βλάψει το πολιτικό μέλλον των γιων του. “Η οικογένεια προσπάθησε να την προστατεύσει», λέει η Larson. «Αλλά η κατάσταση ήταν μια ωρολογιακή βόμβα».
Το Νοέμβριο του 1941, ο Joe, παρά τις αντιδράσεις των παιδιών του, αποφάσισε πως η Rosemary θα έπρεπε να υποβληθεί σε λοβοτομή, μια πειραματική διαδικασία που είχε στόχο να κάνει τους ψυχικά ασθενείς πιο υπάκουους. Η χειρουργική επέμβαση συμπεριλάμβανε τη διάνοιξη οπών και στις δύο πλευρές του κεφαλιού της Rosemary, εισάγοντας μια σπάτουλα στο κρανίο της, κοντά στους μετωπιαίους λοβούς για να γίνει απόξεση. Μετά την τρομακτική αυτή επέμβαση, η Rosemary ήταν πλέον ανίκανη να αυτοεξυπηρετηθεί. Για επτά χρόνια έζησε έγκλειστη σε μια ψυχιατρική μονάδα στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Κατόπιν ο Joe την έστειλε στο St Coletta και δεν την είδε ποτέ ξανά. Τα αδέλφια και η μητέρα της της έχασαν τα ίχνη της για δύο δεκαετίες και μπόρεσαν αν την εντάξουν ξανά στη ζωή τους μόνο μετά το εγκεφαλικό του πατριάρχη της οικογένειας.
Στο βιβλίο ”The Missing Kennedy”, η συγγραφέας Elizabeth Koehler-Pentacoff διηγείται τις αναμνήσεις της από την επίσκεψη που είχε κάνει στη Rosemary στο Saint Coletta, όπου η θεία της Koehler-Pentacoff, η αδελφή Paulus, ήταν μία από τις νοσοκόμες της κόρης Kennedy για πάνω από τριάντα χρόνια. “H Rosie ήταν ευτυχής όταν είχε επισκέπτες” λέει η Koehler-Pentacoff. “Αγαπούσε τα πάρτι, τη μουσική και τα γλυκά. Αν κάποιος της έφερνε ένα κουτί γλυκά, τα μάτια της έλαμπαν. Όταν την επισκέπτονταν τα αδέλφια της, πετούσε στον ουρανό”. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν πιο ευτυχισμένα καθώς είχε περισσότερη επαφή με την οικογένεια της. Η Rosemary Kennedy πέθανε από φυσικά αίτια στις 7 Ιανουαρίου του 2005 σε ηλικία 86 ετών. Η ιστορία της ωστόσο θα στοιχειώνει για πάντα την μεγάλη Αμερικανική δυναστεία, παραμένοντας παράλληλα μια υπενθύμιση για τον φρικτό τρόπο που αντιμετωπίζονταν μέχρι σχετικά πολύ πρόσφατα τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ανεξάρτητα από το κοινωνικό τους background.
Η Rosemary με τον ανιψιό της John Kennedy Jr και την σύζυγό του Carolyn Bessette. Tα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν ευτυχισμένα καθώς είχε κοντά της τους συγγενείς της.
Photo: Getty Images
