Η Υρώ Μανέ μιλάει στον Γιάννη Βίτσα και το “7 ΜΕΡΕΣ TV” για τις κομβικές στιγμές της προσωπικής και επαγγελματικής διαδρομής της.
Τι σας δίδαξε η κόρη σας στη ζωή σας;
Με διδάσκει ακόμα πολλά πράγματα. Το να βλέπεις τον κόσμο μέσα από την ευαισθησία και τη σκέψη ενός νέου ανθρώπου είναι από μόνο του ένα πολύ ισχυρό μάθημα. Αυτό προσπαθώ να κάνω.
Πριν από μερικούς μήνες διάβασα μια ανάρτησή σας στον προσωπικό σας λογαριασμό, στο Instagram, που με συγκίνηση αναφερθήκατε σ’ εκείνη, παρακολουθώντας την στην παράσταση «Οδύσσεια» της Σοφίας Σπυράτου. Διαφαινόταν πόσο περήφανη μητέρα είστε.
Η κόρη μου είναι χορεύτρια. Ήταν η πρώτη της σκηνική εμπειρία. Φυσικά είμαι περήφανη σε κάθε βήμα που κάνει, γιατί βλέπω ότι πραγματοποιεί σιγά σιγά το όνειρό της. Μόνο χαρά και συγκίνηση μου προσφέρει αυτό.
Το 2012 ήσασταν πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και με πολύ σθένος προασπίσατε τα δικαιώματα των συναδέλφων σας. Σας στενοχωρεί η τωρινή συνθήκη του COVID, που ανέτρεψε ολικά τη ζωή των ανθρώπων του θεάτρου;
Με στενοχωρεί απολύτως η οποιαδήποτε συνθήκη ανακόπτει την πορεία της τέχνης μας και της δουλειάς μας με βίαιο τρόπο. Τότε ήταν η οικονομική, σήμερα είναι η υγειονομική κρίση. Ευελπιστώ ότι το θέατρο και η τέχνη θα βγουν από όλη αυτή τη διαδικασία πιο ισχυρά. Λυπάμαι βαθύτατα! Προσπαθώ με κάθε μέσο να κάνω ό,τι μπορώ για να προσφέρω. Οι εργασιακές σχέσεις παραπέμπουν στον Μεσαίωνα. Σε δύσκολες συνθήκες βρίσκουν χώρο οι παραγωγοί να εκμεταλλευθούν ακόμα περισσότερα πράγματα. Γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου η μόνη δυναμική απάντηση είναι η συσπείρωση και η ενότητα των ηθοποιών, πράγμα που δεν είναι τόσο εύκολο να συμβεί. Το επάγγελμά μας είναι ανοχύρωτο, χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας, με απλήρωτες πρόβες και πολλά ακόμα κακώς κείμενα.
Υπήρξατε μαχητική πρόεδρος.
Προσπάθησα, κυρίως τα δύο χρόνια που ήμουν στην προεδρία, να κάνω ό,τι πιο ωφέλιμο και βοηθητικό για το χώρο μου. Δεν μπόρεσα να πράξω όλα όσα ήθελα. Δεν ήταν μόνο η ανακοπή της μαχητικότητας από τα μνημόνια. Υπήρξαν πολλές ενδο-εσωτερικές δυσκολίες. Οι διαφωνίες στο διοικητικό συμβούλιο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών συνήθως δεν ήταν ουσιαστικές και εποικοδομητικές, αλλά τραγικά απωθητικές και διασπαστικές. Αυτό δεν μπόρεσε να βοηθήσει, ώστε να ολοκληρωθούν τα πράγματα όπως ήθελα. Ήταν μια σκληρή αλλά πολύ δυναμική και διδακτική εμπειρία.
Τι σας έμαθε;
Ότι η συλλογικότητα είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο μονοπάτι για να μπορέσει κανείς να το υπερασπιστεί και με αυταπάρνηση να προχωρήσει και ότι δυστυχώς οι μικροκομματικές βλέψεις δεν αφήνουν χώρο στο να ευοδωθεί μια προσπάθεια
Καταλαβαίνω ότι βιώσατε πόλεμο από τους συναδέλφους σας.
Βέβαια. Δέχθηκα πολύ ισχυρό προσωπικό πόλεμο από μια μερίδα συναδέλφων, εξαιτίας του γεγονότος ότι διαφωνούσαμε πολιτικά. Είχε προσωποποιηθεί η διαφωνία τους.
Δεν σας πλήγωσε;
Με τρόμαξε που είδα από συναδέλφους μου ακραίες συμπεριφορές. Με στοχοποίησαν επειδή πίστευα ότι οι λύσεις έπρεπε να δοθούν με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν που θεωρούσαν οι ίδιοι.
Είναι σοκαριστικό.
Κατάλαβα εν τέλει ότι ήταν και είναι σύνηθες για όσους ασχολούνται με τα κοινά. Δεν ήταν παράξενο.
Επιστρέφω στη σειρά. Τι θα θέλετε να προσφέρει στο κοινό;
Θα ήθελα να προσφέρει έναν αέρα ψυχαγωγίας, χαλαρότητας και γέλιου. Ξέρετε, το να ταυτιστείς με χαρακτήρες κωμικών σειρών, σε βοηθά να ξορκίσεις προβλήματα και αυτό είναι παρήγορο.
Υπήρξε ήρωας ή ηρωίδα σειράς ή ταινίας με τους οποίους ταυτιστήκατε προτού ασχοληθείτε με το θέατρο;
Ναι. Είχα ταυτιστεί με το χαρακτήρα ενός δικηγόρου μιας σειράς -που δυστυχώς θυμάμαι αχνά πια- που βοηθούσε καταλυτικά τον κόσμο. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο έδωσα εξετάσεις στη Νομική, πέρασα και τελικά ολοκλήρωσα, γιατί δεν μου αρέσει στη ζωή μου ό,τι αρχίζω να το αφήνω στη μέση.
