Μία εικόνα από τις πολλές των παντρεμένων ανθρώπων που η απιστία έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία ή κουδουνάκι συναγερμού στη ζωή της σχέσης. Μια εικόνα που θα μπορούσε να ερμηνευθεί με χιλιάδες λέξεις, είναι όμως αρκετά επώδυνη και συγκρουσιακή στην εμφάνισή της, που δεν ξεπερνιέται εύκολα όσο και αν «Σε συγχωρώ, αλλά μην το ξανακάνεις» θα ήταν ίσως η ιδανική απάντηση και για τους δύο.
Η σεξουαλική απιστία ως συμπεριφορά, μπορεί να κρύβει πάρα πολλά κρυφά πρόσωπα, που εγώ και εσύ κουβαλάμε μεταξύ μας αλλά δεν έχουμε τη δύναμη να τα δούμε και να τα ομολογήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να τα διώξουμε από πάνω μας. Πιο απλά, μια απιστία που χαρακτηρίζεται ως αμαρτωλή, ανήθικη, βρώμικη και ατιμωτική, όσο και να κάνει «δικαστή», τον πιστό και «κατηγορούμενο», ένοχο τον άπιστο, δεν βρίσκει μέσα από αυτή την πράξη απαντήσεις.
Η σχέση μας αντέχει την αλήθεια, εκφράζεται σεξουαλικά, αρέσει ο ένας στον άλλον, μπορούμε να γευτούμε τις επιθυμίες μας χωρίς να φοβόμαστε ότι θα γκρεμιστούμε και θα κλείσουμε ο καθένας μέσα του τα μυστικά του; Μπορεί η σεξουαλική απιστία, τόσο η αντρική, όσο και η γυναικεία, μέσα στη ζωή του γάμου να φανερώνει την απομάκρυνση των συντρόφων, την έλλειψη σεξουαλικής ζωής, την ανάγκη της επιβεβαίωσης, κυρίως στη μέση ηλικία, την κακή επικοινωνία; Μπορεί να κρύβεται ένα σεξουαλικό πρόβλημα που δεν τολμούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτό και να βλέπουμε την εξωσυζυγική σεξουαλική ευκαιριακή επαφή ως μια εικόνα αναζήτησης του καλού σεξ, αλλά και της αυτοεπιβεβαίωσης;
Είναι αλήθεια ότι το χαστούκι της σεξουαλικής απιστίας φαίνεται και στα δύο μάγουλα των συντρόφων. Εκτός αν η σχέση έχει ήδη τελειώσει και η υποκρισία, το βόλεμα και η αδυναμία να φύγω από εσένα, με οδηγεί να «κλέβω οπώρας» από ένα άλλο δέντρο που οι καρποί του μου αρέσουν περισσότερο.
Ο πυροβολισμός της απιστίας συχνά σκοτώνει τη σχέση και οι άνθρωποι βλέπουν το διαζύγιο ως τιμωρητέα απάντηση, μην μπορώντας να ανεχτούν αυτή την κατάσταση. Η εμπιστοσύνη κλονίζεται σοβαρά και ο εφιαλτικός φόβος του πιστού είναι να περιμένει την επόμενη απιστία του άπιστου. Πολλές φορές η απιστία είναι η κορυφή του παγόβουνου που από κάτω κρύβονται πολλά προβλήματα και μάλιστα, όσο αυτά συσσωρεύονται, τόσο η απιστία είναι η απάντηση και η αποφυγή της αλήθειας, δηλαδή της κακής μας σχέσης.
Πολλές μελέτες προσπαθούν να δουν στη σύγχρονη κοινωνία ποιος είναι ο πιο άπιστος, ο άντρας ή η γυναίκα, μέσα στη ζωή του γάμου. Αντιλήψεις πολιτισμικές θεωρούν τον άντρα ως τον «αρχηγό της απιστίας» και μάλιστα στα παλιά χρόνια, ο ζωηρός σύζυγος γύριζε πάντα στο σπίτι του μπροστά στη ρήση: «Σε σένα θα γυρίσει γιατί εσύ είσαι η γυναίκα του». Αυτά όμως φαίνεται να έχουν τελειώσει, αφού και η γυναίκα – σύζυγος ζει έντονα την δική της απιστία, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία που την απελευθέρωσε, την έκανε οικονομικά ανεξάρτητη και της έδωσε προνόμια κοινωνικής αναγνώρισης και αξιοσύνης.
Η σημερινή οικονομική κρίση δείχνει όμως το σκληρό της πρόσωπο περισσότερο στη γυναίκα που χάνει πιο εύκολα τη δουλειά της από τον άντρα, οδηγείται σε οικονομική συμπίεση και επιστρέφει πάλι στο σπίτι. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι ο άντρας χρεώνει την γυναικεία απιστία στην κοινωνική και επαγγελματική της καταξίωση, πιστεύοντας ότι η γυναίκα γοητεύει και αρέσει περισσότερο με τη δυναμική της παρουσία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εξωσυζυγική σεξουαλική ζωή. Πολλές φορές χρεώνει τον άνδρα της «λίγο» και αποτυχημένο, βλέποντας την δική της πετυχημένη πορεία.
Η απιστία πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει ως αφύπνιση στον κοιμισμένο γάμο και να ξαναφέρει την ένταση και την σεξουαλική έλξη στο ζευγάρι που είχε «ξεχάσει» το σεξ του. Μάλιστα η σεξουαλικότητα του ζευγαριού μετά την αποκάλυψη της απιστίας φουντώνει κυριολεκτικά ανεβάζοντας στα ύψη την ηδονή και το πάθος των συντρόφων. Φουντώνει όμως και ο θυμός, η γκρίνια και η συνεχής αμφισβήτηση της σχέσης που το ζευγάρι ψυχικά δείχνει να υποφέρει και να βασανίζεται μέσα στα ίδια και στα ίδια «του πιστού και του άπιστου». Και όσο και αν πονάει η εξωσυζυγική σεξουαλική συμπεριφορά το ζευγάρι πρέπει να σκεφτεί την επόμενη μέρα του. Κυρίως ο πιστός «κατήγορος» που οφείλει να σταματήσει τις χρεώσεις προς τον άπιστο «κατηγορούμενο» και τις λεπτομερειακές περιγραφές που θέλει να μάθει, για την γενόμενη απιστία. Εδώ φαίνεται η δύναμη της σχέσης, εάν πραγματικά θέλουν οι δύο σύντροφοι να συνεχίσουν να είναι μαζί, κλείνοντας το κακό γεγονός που δεν έχει τίποτε πια να δώσει και το μόνο που θα υπάρχει εάν συνεχιστεί είναι η ένταση, η γκρίνια και ο πόλεμος χωρίς τέλος.
Νομίζω ότι η φράση που κυριαρχεί «Τον αγαπώ και δεν θα μου τον πάρει άλλη» δεν κρύβει μειονεξία και ανεπάρκεια ούτε και αυτουποτίμηση, γιατί η αλήθεια είναι πάντα ρεαλιστική: «Δείξε μου ότι το λάθος σου τελείωσε. Ότι με θέλεις, ότι αυτό που έγινε δεν θα ξανασυμβεί ποτέ». Αυτή η εικόνα τα λέει όλα. Στους δύο συντρόφους μένει να την δουν και να την έχουν πάντα μπροστά τους, γιατί μια απιστία μπορεί να σημαίνει πολλά κακά, αλλά και ένα μεγάλο καλό: «Δεν μας χωρίζει αυτό που συνέβη, μας ενώνει αυτό που δεν θα ξανασυμβεί.»
Οι δύο σύντροφοι δεν κυνηγούν την απιστία ως επιβεβαίωση της λάθος σχέσης τους. Κυνηγούν ο ένας τον άλλον ως ανάγκη ανανέωσης και διεκδίκησης. Τίποτα δεν είναι σταθερό και μόνιμο, έτσι ώστε αυτός που περιμένει στη γωνία της σχέσης μας, να μην έρθει ποτέ!
