Ο εκφοβισμός ή αλλιώς bullying όπως είναι πιο διαδεδομένος ο όρος, είναι είδος κακοποίησης, ο οποίος συναντάται σε κάθε ανθρώπινη σχέση. Οι μορφές του πολλές και ιδιαίτερα άσχημες, επιφέροντας όλων των ειδών τραύματα στο θύμα. Όταν όμως αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο θέμα αποφεύγουμε πάντα ένα ερώτημα, τι ώθησε ένα άτομο φτάσει στο σημείο να κακοποιεί λεκτικά ή ακόμα και σωματικά, χωρίς καμία αφορμή; Ή ακόμα καλύτερα γιατί δεν αναρωτιόμαστε το προφανές: οι γύρω του γιατί δεν έκαναν κάτι; Γιατί «παγώνουμε» όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά ως θεατές;
H κουλτούρα εκφοβισμού μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο, στο οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, χωρίς το σχολείο να αποτελεί κάποια εξαίρεση. Ο σχολικός εκφοβισμός διαφέρει στην ένταση, στη μορφή και στη διάρκεια. Το ποσοστό εμφάνισης του φαινομένου στην Κύπρο σε παιδιά ηλικίας 11-15 ετών ανέρχεται στο 17%, όπου το 5,4% είναι θύτες, το 7,4% είναι θύματα και το 4,2% είναι θύματα που γίνονται θύτες (Stavrinides et al., 2010). Παρόλο που η προσοχή συνήθως στρέφεται στον θύτη και στο θύμα, ρόλο-κλειδί στα περιστατικά αυτά έχουν και οι παρατηρητές.
Οι παρατηρητές συνήθως βρίσκονται σε σύγχυση σε περιστατικά εκφοβισμού και ενώ θέλουν να βοηθήσουν το θύμα, παραμένουν αμέτοχοι, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει κάτι δραστικό το οποίο μπορούν να κάνουν και να επιφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια και με το πέρας του περιστατικού, είναι πιθανό να αναπτύξουν αρνητικά συναισθήματα όπως συναισθήματα φόβου και ενοχών. Ταυτόχρονα, ενδεχομένως να υπάρχει πειρασμός για συμμετοχή στα περιστατικά εκφοβισμού ως θύτες, κάτι που παρατηρείται συχνά. Το πώς θα αντιμετωπιστεί από το σύνολο ένα περιστατικό εκφοβισμού έχει καθοριστική σημασία για την επιδείνωση ή τον περιορισμό των εκφοβιστικών συμπεριφορών, γι’ αυτό η θέση των παρατηρητών είναι το κλειδί.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Οργανισμός Νεολαίας Κύπρου έχοντας ήδη δραστηριοποιηθεί έντονα σε θέματα που αφορούν τη νεολαία, επέλεξε να κινητοποιηθεί με σκοπό την εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού, με τη δημιουργία της εκστρατείας, «Μη μένεις απλά θεατής, γίνε ο πρωταγωνιστής και σπάσε τον κύκλο του εκφοβισμού», όπου απευθύνεται στον ρόλο-κλειδί που κατέχει ο παρατηρητής σε αυτές τις περιπτώσεις. Πρωταγωνιστής της εκστρατείας είναι ο χρυσός αθλητής της ενόργανης, Μάριος Γεωργίου, ο οποίος μοιράζεται τις δικές του εμπειρίες αναφορικά με τον εκφοβισμό. Στόχος της εκστρατείας, είναι με τη σωστή πληροφόρηση, να ενθαρρύνονται οι παρατηρητές να μην παραμένουν αμέτοχοι, σπάζοντας έτσι τον κύκλο του εκφοβισμού.
Μάθε περισσότερα εδώ:
