Σήμερα γράφω για όλα όσα νιώθουμε ή πρόκειται να νιώσουμε, σε άλλη μια περιοριστική περίοδο που καλούμαστε να περάσουμε. Πιθανώς να βιώσουμε κάποια δυσάρεστα συναισθήματα- που όμως να είναι σημαντικό να εξερευνήσουμε για να μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε.
Ίσως κάπως να βοηθήσουν να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και τι έχουμε ανάγκη.Πιο κάτω όσα και εγώ συζήτησα με την Δρ. Χριστίνα Μιχαήλ (εγγεγραμμένη συμβουλευτική ψυχολόγο), ειδική στην “Συναισθηματικά Εστιασμένη Θεραπεία”.
Θα διανύσουμε λοιπόν, άλλη μια φάση περιορισμού- για να μην πω εγκλεισμού, αφού υπάρχει μια υποτυπώδης ελευθερία στη μετακίνηση. Μένω όμως περιοριστικό κομμάτι, παρ’ολη την δυσκολία του ενδεχομένως να αναφύονται θέματα τα οποία είτε πολύ καλά «οχυρώνονταν» στο τρέξιμο της καθημερινότητας μας ,είτε απλά δεν τα είχαμε δει ποτέ, με αποτέλεσμα να οδηγούν σε μια σειρά από δυσάρεστα συναισθήματα. Στην ίδια κουβένται λοιπόν που είχα με την Δρ. Μιχαήλ, μου υπογράμμιζε συνεχώς ότι είναι σημαντικό να “ακούσουμε” τα δυσάρεστα συναισθήματα μας και ότι αυτά θα μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε.Κι ο λόγος που εμμένω σε αυτό είναι γιατί μπορεί πολύ απλά η διαδικασία αντιμετώπισης του εαυτού μας να αποβεί πλήρως εποικοδομητική παρά ενοχλητική .
Τα σημάδια :
Αν δουλεύεις από το σπίτι κιόλας , ίσως έχουν ήδη αρχίσει κάποια από τα σημάδια- που σε καλούν να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα σου- να φαίνονται. Για παράδειγμα, είναι πιθανόν και φυσιολογικό να νιώθεις :
- Άγχος και απελπισία, καθώς τώρα ενδεχομένως να έχεις περισσότερο χρόνο με τον εαυτό σου άρα και περισσότερα πράγματα να μάθεις για αυτόν. Όπως , το γιατί νιώθεις απελπισία, τι σου προκαλεί άγχος και πως μπορείς να ανιχνεύσεις την πηγή των αρνητικών συναισθημάτων.
- Πανικό: όταν κανείς συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν συναισθήματα που έχρηζαν διαχείρισης στο παρελθόν η οποία δεν έγινε, και τώρα αναγκαζόμαστε να δούμε τις επιλογές μας κατάματα.
- Μοναξιά ή εγκλωβισμό: Και τα δύο αυτά συναισθήματα είναι φυσιολογικά, αφού όταν μπει φρένο στον μέχρι τώρα τρόπο ζωής που καλύπτει τα «κενά» είτε της μοναξιάς είτε του εγκλωβισμού, τα νιώθουμε πιο έντονα. Μοναξιά πιο πιθανόν να αισθάνονται οι άνθρωποι που δεν είναι σε σχέση και εγκλωβισμό οι άνθρωποι που βρίσκονται σε σχέση, καθώς η κάθε περίπτωση περνά περισσότερο χρόνο είτε με τον/την σύντροφο του/της είτε με τον εαυτό του.
Από τη συζήτηση μας κατάλαβα ότι τα “δυσάρεστα” συναισθήματα σε συνδιασμό με τα όσα ζούμε και τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε έιναι λογικό ο άνθρωπος να νιώθει συναισθήματα πανικού.
Αναγνώριση :
-Αρχικά καλωσορίζουμε τα συναισθήματα μας- όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται , να καλωσορίσουμε ένα αρνητικό συναίσθημα. Παρ’ολα αυτά πρέπει να το κάνουμε.
-Ονοματίζουμε το συναίσθημα μας, όσο δύσκολη κι αν μας φαίνεται η διαδικασία.
-Προσπαθούμε να δούμε από που πηγάζει π.χ: ο πανικός, η απελπισία, το άγχος, πρέπει δηλαδή να γίνουμε ερευνητές των συναισθημάτων μας.
– Αναγνωρίζουμε την ανάγκη μας (και δεν την διώχνουμε) να συνδεθώ με τον εαυτό ή με τα δικά μου πρόσωπα, όπου εκεί βρίσκεται το περιβάλλον το οποίο μας αποπνέει ασφάλεια.
Τα συναισθήματα μας δεν είναι ο εχθρός μας αλλά είναι σημαντικό να μπορούμε να βρίσκουμε τρόπους ρύθμισης τους.
Τρόποι αντιμετώπισης :
- Μια βόλτα στη φύση (ξέρω ακούγεται αρκετά εως και πολύ γραφικό, είναι όμως ένα από τα αρχέγονα «φάρμακα» της φύσης . Θα αισθανθείς αμέσως την καταλυτική επίδραση της φύσης στον οργανισμό σου. Βάλε τη φύση στο πρόγραμμα σου και θα με θυμηθείς.
- Σκέψου, ότι σαφώς και δεν είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που ενδεχομένως να αισθάνεται τα συναισθήματα που νιώθεις και εσύ. Οπότε, μην πελαγώνεις. Βήμα- βήμα θα βρεθεί η άκρη.
- Ξέχασε για λίγο τα social media –τα οποία προωθούν ένα τέλειο τρόπο ζωής, και μόνο ότι μόνο το positιveness είναι αποδεχτό. Τα μέσα αυτά προωθούν το σύνδρομο “της τέλειας εικόνας και ζωής” όπου τα συναισθήματα αποτελούν ένδειξη αδυναμίας.Άστα για λίγο στην άκρη γιατί δεν αντικατοπτρίζουν μια πραγματική ζωή. Κράτα όσα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε «δικτυώνουν» με τον έξω κόσμο σε επίπεδο επικοινωνίας.
- Δες σειρές, ταινίες, ντοκιμαντέρ , οτιδήποτε σε ευχαριστεί, ΑΛΛΑ, κάν’το με μέτρο αλλιώς δε θα έχει νόημα. Αν ξεπεράσεις το μέτρο θα φτάσεις στο σημείο «μηδέν»- βλέπω για να μην νιώθω, που φυσικά δεν είναι το ζητούμενο.
Συμπέρασμα, αγαπημένοι μου αναγνώστες, μη φοβάστε τα συναισθήματα, έχουν μια πολύ χρήσιμη λειτουργία: αν τα αφήνουμε να βγαίνουν στην επιφάνεια, μας δείχνουν το δρόμο. Δηλάδή μας δείχνουν πότε βρισκόμαστε στο σωστό και πότε στο λάθος για εμάς δρόμο. Φτάνει να μην προσπαθούμε συνεχώς να αποφεύγουμε τα συναισθήματα μας ή να τα αφήνουμε να μας κατακλύζουν γιατί και αυτό μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.
Εδώ θα είμαστε να τα λέμε.
Y.Γ1: Ό,τι θέλετε να μοιραστείτε μπορείτε να στείλετε στο [email protected]
Ή στο Instagram μου @st3ls , ή στο Instagram του Hellocy, @hello_cyprus.
Υ.Γ2: Διάλεξα τις συγκεκριμένες φωτογραφίες γιατί κατά την διάρκεια του συγκεκριμένου ταξιδιού, περπάτησα πολύ, ήρθα σε επαφή με τη φύση (σε Παρίσι και Βρυξέλλες) και ήταν από τα πιο αναζωγονητικά μου ταξίδια. Τώρα ξέρω θα μου πείτε ότι δεν μπορούμε να ταξιδεύουμε, μπορούμε όμως να περπατάμε και να είμαστε κοντά στη φύση!
