Η Χλόη Μαρκοπούλου, είναι μια νέα κοπέλα ευαίσθητη αλλά και δυναμική ταυτόχρονα. Φιλομαθής, πρόσχαρη και ευγενική. Έχει καλή διάθεση και εμπιστοσύνη απέναντι στους ανθρώπους και γι’ αυτό πληγώνεται και εύκολα απ’ αυτούς. Έχει θάρρος να διεκδικεί αυτά που πιστεύει ότι είναι δίκαια, ακόμα κι αν αυτό την φέρει σε σύγκρουση με κάποιο κοντινό ή αγαπημένο της πρόσωπο.
Είναι σίγουρη για τα πιστεύω της και στηρίζει τις απόψεις της σε ισχυρή ηθική βάση και αυτό την κάνει να είναι και απαιτητική από τους άλλους, στο να είναι άμεμπτοι και να έχουν το θάρρος να υπερβαίνουν τα εμπόδια και τις συμβάσεις. Αναζητεί πράγματα και σε επίπεδο μόρφωσης και σε επίπεδο προσωπικής καλλιέργειας που είναι έξω από τα δεδομένα του περιβάλλοντος της μικρής επαρχιακής πόλης του 1958.
Οι ιδιαιτερότητες της αυτές την κάνουν συχνά να νοιώθει μόνη και με τις φίλες της και ακόμα περισσότερο μέσα στην οικογένεια της.Έχει ζήσει μια ζωή προστατευμένη, σαν το αγαπημένο παιδί και η αδυναμία του πλούσιου πατέρα της, αλλά δεν είναι καθόλου σνόμπ και υπερόπτης. Η αντίδραση του Παύλου στην προσπάθεια ανεξαρτησίας και ενηλικίωσης, θα την εκπλήξουν και θα την απογοητεύσουν. Παρότι ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο που διαμορφώνει η αυστηρότητα του πατέρα της, αλλά και του σχολικού περιβάλλοντος, σε σχέση με την θέση των εφήβων στην κοινωνία, αλλά και πολύ πιο έντονα των κοριτσιών, ταυτόχρονα επιζητεί την αποδοχή, την τρυφερότητα, την επικοινωνία και την αγάπη. Οι «δυνάμεις» της όταν οι συγκρούσεις γίνονται πολύ έντονες, την εγκαταλείπουν και επιστρέφει, ηττημένη και πληγωμένη, στον ρόλο και στην ζωή που της επιτάσσουν. Αυτή η αντίφαση του δυναμικού χαρακτήρα της και
