Μας συστήθηκε ως ο «κακός» του παιχνιδιού, δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του, δεν φοβήθηκε να έρθει σε ρήξεις, όμως τελικά κέρδισε το σεβασμό συμπαικτών και αντιπάλων. Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές του φετινού «Survivor», o Περικλής Κονδυλάτος, μας μίλησε για όσα έγιναν στον Άγιο Δομίνικο, μια εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή…
Από τη Νιόβη Καραπιπέρη
Γιατί ένας άνθρωπος αναγνωρισμένος στο χώρο του, όπως εσύ, επέλεξε να μπει σε ένα ριάλιτι επιβίωσης;
Όπως για όλο τον κόσμο, έτσι και για μένα το 2020 ήταν μια χρονιά εξαιρετικά δύσκολη. Ακυρώθηκαν πολλά πλάνα που είχαμε με τον Βασίλη Ζούλια, πλάνα ιδιαίτερα σημαντικά, που τα οργανώναμε μια ζωή. Παράλληλα, δεν υπήρχε ένα φως για το πότε θα λήξει όλο αυτό. Όταν λοιπόν έρχεται στο τραπέζι μια πρόταση συγκεκριμένη που σε παίρνει μακριά από όλα, είναι λογικό να τη δεχτείς. Συν του ότι ήταν μια πρόκληση. Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή μου νιώθοντας ότι φοβήθηκα να αντιμετωπίσω αυτή την πρόκληση, επειδή προτίμησα την άνεσή μου.
Τι σε τρόμαζε περισσότερο πριν πας στον Άγιο Δομίνικο;
Υπάρχουν ερωτηματικά όταν κάνεις κάτι που δεν το έχεις ξαναζήσει – πόσο μάλλον όταν δεν το γνωρίζεις ούτε ως θεατής, γιατί εγώ δεν το είχα δει το «Survivor». Όμως, θα το έβλεπα αν ήξερα ότι είναι αληθινό και πολύ πιο σκληρό απ’ ό,τι φαίνεται στην τηλεόραση. Είναι τρομερά ενδιαφέρον να βλέπεις πώς επιβιώνουν οι άνθρωποι σε αυτές τις συνθήκες. Έχει πολύ μεγάλη αλήθεια το «Survivor» μέσα του. Είναι ένα παιχνίδι καθαρά ανθρωποκεντρικό, πολύ ευφυές, το οποίο «ψάρωσε» και εμένα. Νόμιζα ότι, επειδή είναι ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, θα μπορούσα να είμαι πολύ πιο πάνω από αυτό. Τελικά το «Survivor» είναι πανέξυπνο.
Στο τρέιλερ του παιχνιδιού έλεγες «πάντα κάποιος πρέπει να έχει το ρόλο του κακού». Αυτόν το ρόλο ήθελες;
Οι ρόλοι δίνονται σε θεατρικές παραστάσεις, εκεί που υπάρχει ένα συγκεκριμένο σενάριο. Ρόλος σε ένα πράγμα που εξελίσσεται μόνο του, με δυναμικές τόσο ρευστές, δεν γίνεται να υπάρξει. Το «κακός» μπορεί να το εκλάμβανε κάποιος και με την έννοια του ανθρώπου που βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο. Αν έκανα τον γλυκούλη, θα ήμουν καλός; Και μόνο από άποψη στατιστικής να το δούμε, οι ψήφοι που είχα πάρει ήταν πολύ λίγες, κάτι που δείχνει πως, τελικά, ήμουν ο καλός του παιχνιδιού. Απλώς υπήρξα πολύ αυστηρός, γιατί έτσι είμαι ως άνθρωπος. Αν έγινα παραπάνω αυστηρός, δεν ήταν κάτι που μου άρεσε. Γι’ αυτό και είπα πως έχω κάνει λάθη και μετανιώνω. Δεν μετανιώνω επειδή έκανα κάτι άτιμο, μετανιώνω για την υπερβολή. Μεγαλύτερη ένδειξη χαμηλής αυτοεκτίμησης από το να μην παραδέχεσαι τα λάθη σου δεν υπάρχει. Εγώ γύρισα από το «Survivor» και αισθάνομαι ότι είμαι ένας άλλος. Το «Survivor», αν του το επιτρέψεις, σε μεταμορφώνει, σε κάνει πιο ταπεινό. Σε σημείο να δεχτείς το μεγαλείο της ζωής.
Βλέπεις τι γίνεται στο παιχνίδι;
Παρακολουθώ και παίρνω θέση στις ψηφοφορίες. Μπορεί να μην είμαι πια στο παιχνίδι, όμως υποστηρίζω τους Κόκκινους. Είναι η ομάδα μου και θέλω η ομάδα μου να μην πεινάει. Όταν έγινε η ψηφοφορία με την Ανθή, είχα πολλή αγωνία, γιατί προσδοκούσα ένα αποτέλεσμα που δεν θα έφερνε και άλλη πείνα στους φίλους μου. Προσπαθώ να στηρίζω όσο μπορώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την ομάδα μου. Αισθάνομαι ότι θέλω ακόμη να παλέψω για την Κόκκινη ομάδα.
Τελικά τα βρήκες με όλους πριν φύγεις;
Όχι, και μου κάνει εντύπωση που μου το λένε αυτό. Δεν έχω πει τίποτα για την Ανθή. Κι όμως, λένε ότι προσπαθώ να αλλάξω το προφίλ μου… Όλοι ήξεραν ότι επέλεγα να γίνω δυσάρεστος, αλλά λειτουργούσα πολύ ομαδικά. Ήμουν η φωνή της συνείδησης της ομάδας. Εγώ ήξερα τις προθέσεις μου, αλλά δεν τις ανακοίνωσα. Τις είδαν στην πορεία. Όταν το αντιλήφθηκαν, όμως, αρχίσαμε να ερχόμαστε κοντά. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε κανείς στάση. Κανείς δεν ξέρει τι έχουμε περάσει με τον Τριαντάφυλλο και τι μας έχει δέσει. Ναι, έχουμε τσακωθεί, έχουμε γίνει «μπίλιες». Ε, και; Δεν έχουμε το δικαίωμα; Δεν είναι καλύτερο το ότι προχωρήσαμε; Δεν πρέπει να δίνω σημασία στα θετικά που έγιναν μετά; Με τον Τριαντάφυλλο είχαμε έρθει πάρα πολύ κοντά. Μου έδινε κουράγιο και του έδινα κι εγώ. Αυτά δεν τα ξέρει ο κόσμος…
Θέλεις ο νικητής να είναι από την Κόκκινη ομάδα;
Θέλω ο νικητής να είναι από τους Κόκκινους και πιστεύω ότι θα είναι το αστέρι, ο Γιώργος Ασημακόπουλος! Έχουμε πάρα πολύ καλούς αθλητές στην ομάδα, την Καρολίνα, τον Ηλία, τον Κόρο… Αλλά θεωρώ ότι πρώτος θα είναι ο Ασημακόπουλος γιατί συνδυάζει πολλές αρετές, που θα τον οδηγήσουν προς τη νίκη και μάλιστα με μεγάλη ευκολία.
Τι έχει η συνέχεια για εσένα;
Θα προσηλωθώ στο επάγγελμά μου, στα κοσμήματα. Αυτή είναι η δουλειά μου, η ζωή μου… αυτός είμαι κανονικά. Το «Survivor» ήταν μια παρένθεση που θα με προσδιορίζει στο εξής ως άνθρωπο στον τρόπο που σκέφτομαι και αντιμετωπίζω τα πράγματα. Από εκεί και πέρα, άγνωστο τι θα φέρει η ζωή. Εγώ κάνω αυτό που ξέρω και, όταν η ζωή μού φέρνει πράγματα, ανταποκρίνομαι.
Το κεφάλαιο «Ανθή»
Με την Ανθή θα μιλήσετε τώρα που επέστρεψε στην Ελλάδα;
Εγώ δεν νιώθω μίσος και αρνητικά συναισθήματα για τα παιδιά. Απλώς έχω ένα κόλλημα με την ειλικρίνεια και την αλήθεια. Το ξέρουν όσοι είναι κοντά μου, και το ήξερε και η Ανθή. Όποιος θέλει να είναι δίπλα μου θα ακούσει αυτό που έχω να πω – ας είναι και λάθος, είναι η γνώμη μου. Αν, όμως, θέλει να του πω μόνο λόγια που του αρέσουν να ακούει, δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Με όσους φίλους έχω εκτός παιχνιδιού, τα λέμε πολύ σταράτα και ανοιχτά. Αν με πάρει, λοιπόν, τηλέφωνο, θα της μιλήσω. Κατ’ αρχάς, μου φαίνεται αδιανόητο να κρατήσω κακία σε μια κοπέλα. Πάντα απέναντι σε μια γυναίκα είμαι υποστηρικτικός και δείχνω κατανόηση.
Παρ’ όλα αυτά, έγραψες σκληρά πράγματα…
Δεν ήταν σκληρά. Έπρεπε να υποστηρίξω την ομάδα μου και, όταν κάτι πρέπει να γίνει, ο Περικλής το κάνει. Δεν είναι σκληρό να εξηγήσω στον κόσμο ότι η απόφασή του, μέσω της ψηφοφορίας, παίζει ρόλο στο αν θα φάει ο άλλος, που τα μάτια του έχουν γίνει θολά από την πείνα. Το όποιο μερίδιο ευθύνης μού αναλογεί θα το πάρω για να φάνε τα παιδιά! Δεν μπορεί να ξεκινούν κάθε φορά με -2, ο άλλος να λέει «δεν καταλαβαίνω γιατί δεν με θέλουν» και παράλληλα να μην κάνει καμία προσπάθεια να το αλλάξει αυτό.
Γιατί όμως δεν προσπαθούσε;
Η ίδια υποστηρίζει ότι προσπαθούσε. Και, για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί και όντως να προσπαθούσε για τα δικά της δεδομένα. Αυτό που αδυνατεί να κατανοήσει η Ανθή είναι ότι δεν κρινόταν για το αγωνιστικό της κομμάτι. Οι άλλοι δεν είναι χαζοί. Καταλάβαιναν ότι δεν την ενδιέφερε. Ο κόσμος κρίνει αυτό που νιώθεις, όχι αυτό που κάνεις. Ήταν ένας άνθρωπος συνέχεια στην αντίδραση, ό,τι κι αν της έλεγες δεν της άρεσε.
Διαβάστε περισσότερα στο 7 ΜΕΡΕΣ TV
Διαβάστε επίσης
