Ο κόσμος τον αγαπούσε πριν τον δει στις παραλίες του Αγίου Δομίνικου. Με τη συμμετοχή του στο «Survivor», όμως, κέρδισε ακόμα περισσότερους θαυμαστές, που, όποτε χρειάστηκε, τον κράτησαν στο παιχνίδι. Τελικά, ο Πάνος Καλίδης επέστρεψε οικειοθελώς στην Αθήνα και μας εξηγεί το λόγο, αλλά και γιατί τα όσα έζησε εκεί θα του μείνουν για πάντα αξέχαστα…
Από τη Νιόβη Καραπιπέρη
Πώς πήρατε την απόφαση να λάβετε μέρος στο «Survivor»;
Μου αρέσει να δοκιμάζω τον εαυτό μου, να τον φέρνω στα άκρα και είχα την πεποίθηση ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω. Δεν σας κρύβω βέβαια ότι ήθελε πολλή σκέψη. Κατόπιν συνεννόησης με τη σύντροφό μου και την οικογένειά μου, πήρα την απόφαση να το δοκιμάσω.
Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ενδοιασμός σας;
Από τη στιγμή που πήρα την απόφαση, δεν υπήρχε ενδοιασμός. Σίγουρα δεν ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις, όμως δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζομαι σε δύσκολες συνθήκες. Από μικρός αγαπούσα τη φύση, ενώ ασχολούμαι και με το ελεύθερο κάμπινγκ. Βέβαια, δεν έχω υπάρξει ποτέ τόσο πεινασμένος, αλλά τελικά, όταν ο άνθρωπος έρθει σε ανάγκη, μπορεί και επιβιώνει.
Δηλώσατε ότι η παραγωγή σάς επέλεξε επειδή ήθελαν ένα χαρακτήρα όπως ο δικός σας στο παιχνίδι. Ποια στοιχεία σας πιστεύετε πως ξεχώρισαν;
Είμαι αγωνιστής και δεν το βάζω εύκολα κάτω. Διεκδικώ τη νίκη στη ζωή μου και έτσι διεκδικούσα και τις νίκες μέσα στο παιχνίδι. Είμαι σκληρό καρύδι, έχω περάσει διάφορα και δεν τα παρατάω εύκολα. Επίσης, είμαι αληθινός και λέω τη σκέψη και τη γνώμη μου.
Όταν αντικρίσατε για πρώτη φορά την παραλία των Διασήμων, τι σκεφτήκατε;
Ήταν ένα μαγικό τοπίο. Το ηλιοβασίλεμα ήταν κάτι το ονειρικό, που το βλέπεις μόνο στις ταινίες. Ο Άγιος Δομίνικος είναι ένα πάρα πολύ όμορφο μέρος. Από την άλλη, ήταν κάτι άγριο, γιατί το νησί δεν έχει ίχνος πολιτισμού, παρά μόνο κοκοφοίνικες, ξερόκλαδα, άμμο και θάλασσα. Η πρώτη σκέψη λοιπόν ήταν «πώς θα επιβιώσω εγώ σε αυτές τις συνθήκες;».
Οι πρώτες ημέρες ήταν δύσκολες, με απανωτές ήττες και έλλειψη φαγητού. Πώς καταφέρατε να αντεπεξέλθετε;
Στα δύσκολα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή. Τουλάχιστον αυτό έκανα εγώ, μέχρι να δω πού θα είναι το τέλος της ταλαιπωρίας. Οι δυσκολίες ήταν πολλές από την πρώτη μέρα. Όμως, ήξερα πως πρόκειται για μια πολύ μεγάλη παραγωγή, διεθνούς βεληνεκούς, οπότε
δεν υπήρχε περίπτωση να πάθει κανείς μας κάτι. Κι αυτό μου έδινε σιγουριά.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο; Η πείνα, οι κακουχίες ή η έλλειψη της οικογένειάς σας;
Ο συνδυασμός όλων αυτών μαζί. Το να πρέπει να κοιμηθείς χωρίς μαξιλάρι, πάνω στο σακίδιό σου, να έχεις μόνο τέσσερα ρούχα να φορέσεις, να είσαι υποχρεωμένος να πλένεσαι μόνο με το νερό της θάλασσας, να πρέπει να αγωνιστείς και να κερδίσεις για να φας… Και μετά έρχονται τα
ψυχολογικά, η νοσταλγία για την οικογένειά σου, τους φίλους σου και για οτιδήποτε έχει να κάνει με το έξω, η σκέψη του πώς και πότε θα έρθει η ώρα να αποχωρήσεις, η σχέση με τον κάθε συμπαίκτη σου που μπορεί να θέλει να σε βγάλει από το παιχνίδι για να φτάσει αυτός στο
τέρμα. Είναι ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης.
Το «Survivor» τελικά είναι κυρίως ψυχολογικό παιχνίδι;
Όχι, είναι και σωματικό. Καταπονείς πολύ τον οργανισμό σου και απαιτεί μεγάλες αντοχές. Και οι αντοχές αυτές πρέπει να είναι και σωματικές και ψυχικές. Σωματικές γιατί, αν είχες μάθει να τρέφεσαι με πολλές θερμίδες, πλέον καλείσαι να πέσεις περίπου στις 600. Αυτό αποσυντονίζει και τον τρόπο σκέψης σου. Αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσεις προβλήματα με τη λογική σου.
Νιώσατε ποτέ ότι βγήκατε εκτός ορίων;
Όταν κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να βγαίνει εκτός ορίων, χωρίς να μπορώ να ελέγξω το ξέσπασμά μου, δήλωσα παραίτηση. Έχασα έναν αγώνα επάθλου επικοινωνίας και, συνειδητοποιώντας ότι δεν θα έβλεπα την οικογένειά μου, άρχισα να βρίζω. Ήταν η πρώτη
φορά που εκτονώθηκα έτσι και ήταν κάτι που δεν το περίμενα από τον εαυτό μου.
Γενικότερα, πάντως, δείξατε έναν ήπιο χαρακτήρα.
Ήταν ακόμη η εποχή που μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου, το τι θα πω και πώς, χωρίς να προσβάλω ή να ενοχλήσω τους συμπαίκτες μου. Όσο είχα έλεγχο του εαυτού μου, μπορούσα να προχωρώ στο παιχνίδι χωρίς να σκέφτομαι ότι θέλω να φύγω.
Πώς διαχειριζόσασταν τις εντάσεις γύρω σας;
Με τη λογική, με το τι θα έκανα αν ήμουν έξω και με το τι θα ήθελε να βλέπει ο τηλεθεατής. Τι θα είναι δίκαιο όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους θεατές. Μου αρέσει η δικαιοσύνη και στην προσωπική μου ζωή και το ίδιο προσπαθούσα να δείξω και μέσα στο παιχνίδι.
Πότε άρχισε να στραβώνει το κλίμα στη Μπλε Ομάδα;
Ο ερχομός των νέων παικτών συνέπεσε με το ότι είχαν ήδη περάσει δυο-τρεις μήνες κακουχίας, άρα τα μυαλά όλων μπορεί να λειτουργούσαν λίγο περίεργα. Δεν έφταιγε, λοιπόν, η είσοδος των καινούργιων, αλλά η κακή ψυχολογία και η κακή φυσική κατάσταση που έφερε νεύρα.
Είχατε σκεφτεί ποτέ «τι κάνω εγώ εδώ»;
Όχι, ήξερα πολύ καλά τι έκανα εκεί, ήξερα τη θέση μου στο «Survivor». Ήξερα ποιος είμαι, ήξερα πως θα έκανα ό,τι μπορούσα στα αθλήματα, αλλά γνώριζα ότι η ομάδα μου δεν έπρεπε να περιμένει πολλά. Ούτε εγώ είχα μεγάλες προσδοκίες από τον εαυτό μου. Όταν είδα ότι μειώνονται οι κακοί παίκτες και ότι ήμουν ένας αδύναμος κρίκος που πολλές φορές έγινε αιτία να αποχωρήσουν καλύτεροι από εμένα, κατάλαβα ότι έπρεπε κι εγώ σιγά σιγά να φύγω…
Ο κόσμος όμως σας ήθελε στο παιχνίδι. Πιστέψατε ποτέ ότι μπορούσατε να φτάσετε μέχρι τον τελικό;
Ούτε για μια στιγμή. Θα το θεωρούσα άδικο για το «Survivor» να φτάσει στον τελικό ένας άνθρωπος που δεν έχει αθλητική παιδεία. Δεν θα ήθελα να δημιουργήσω προβλήματα στην ομάδα, ούτε συζητήσεις γύρω από το όνομά μου και σενάρια για να τραβήξω τις κάμερες επάνω μου. Γι’ αυτό δεν είχα ποτέ σκοπό να φτάσω ως το τέλος.
Θα κάνετε κάποιο σχόλιο για τον Τριαντάφυλλο;
Είναι ένας παίκτης που δεν μπορεί να φέρει νίκες, όμως φέρνει μεγάλο ενδιαφέρον με τον τρόπο με τον οποίο επιβιώνει σε ένα παιχνίδι, έχοντας μάλιστα απέναντί του μια ομάδα που βρίσκει μόνο λάθη επάνω του.
Πιστεύετε ότι μπορεί να αντέξει για καιρό ακόμη έτσι;
Δεν ξέρω τις ψυχικές του δυνάμεις. Δεν ήμασταν ποτέ κοντά για να γνωρίζω πώς είναι ο χαρακτήρας του και πόσο θα αντέξει. Ελπίζω να αντέξει γιατί δεν περνάει και καλά.
Η γνώμη σας για τον Γιώργο Κοψιδά; Ξαφνιαστήκατε όταν αποχώρησε;
Νομίζω ότι η αποχώρηση θα του κάνει καλό. Είναι ένας πάρα πολύ σκεπτόμενος και ιδιαίτερος άνθρωπος. Όμως, είχε αρχίσει και αυτός, όπως κι εγώ, να χάνει σωματικές και πνευματικές δυνάμεις. Δεν έχω κάτι κακό να πω γι’ αυτόν, ήταν ένας πολύ λογικός άνθρωπος.
Όταν πια τελειώσει το παιχνίδι, ποιους από τους συμπαίκτες σας θα θέλατε να ξανασυναντήσετε;
Θα σας πω πως έχω μιλήσει με όλους όσοι έχουν φύγει από το «Survivor». Επιδίωξα εγώ να επικοινωνήσω μαζί τους και μόνο ένας από αυτούς δεν μου απάντησε. Δεν θα σας πω, όμως, ποιος.
Ποιον θα θέλατε να δείτε νικητή;
Θα ήθελα μια τετράδα που έχω πιστέψει ότι μπορεί να φτάσει στον τελικό. Είναι ο Σάκης, ο Τζέιμς, ο Ηλίας και η Καρολίνα. Ίσως και η Μαριαλένα.
Τελικά, άξιζε τον κόπο η συμμετοχή σας στο «Survivor»;
Σίγουρα. Είναι ένα παιχνίδι που δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα. Απαιτεί μεγάλα ψυχικά και σωματικά αποθέματα. Έζησα τρελές εμπειρίες κι έχω πράγματα να λέω για δυο ζωές!
Τι εκτιμήσατε περισσότερο επιστρέφοντας στην καθημερινότητα;
Πραγματικά δεν ξέρω τι μου έλειψε περισσότερο. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους που αγαπώ και η καθημερινότητά μου. Την καθημερινότητά του ο καθένας την έχει οργανώσει όπως τη θέλει. Όταν αυτή αλλάζει και πρέπει να ξαναφτιαχτεί από την αρχή, είναι πολύ δύσκολο.
Τι έχει η συνέχεια από εδώ και πέρα;
Είμαι αισιόδοξος ότι θα επανέλθουμε σύντομα και πως αυτό που μας ήρθε θα φύγει. Το χαμόγελο θα επιστρέψει και η οικονομία μας θα επανέλθει. Οπότε, κάποια στιγμή θα τα θυμόμαστε όλα σαν ένα κακό ψέμα. Εγώ μόλις κυκλοφόρησα ένα νέο τραγούδι, το «Σαν τρελός», το οποίο και σηματοδοτεί τη συνεργασία μου με τη Heaven Music, για την οποία χαίρομαι πάρα πολύ. Και ευελπιστώ να ανοίξουν γρήγορα τα κλαμπ και τα κέντρα διασκέδασης, για να βρεθώ κοντά με τον κόσμο που αγαπώ και με αγαπάει.
