Δυναµική και αφοσιωµένη στο στόχο της να φτάσει στην τελική τετράδα και –γιατί όχι;– στο έπαθλο, η Σοφία Μαργαρίτη έµεινε εκτός «Survivor» λόγω ενός σοβαρού τραυµατισµού στο πόδι. Παρ’ όλα αυτά, δηλώνει περήφανη για όσα κατάφερε, δεν κρατάει κακίες και µας δίνει το δικό της νικητή του παιχνιδιού.
Από τη Νιόβη Καραπιπέρη
Μπήκες στο παιχνίδι για οικονομικούς λόγους. Είχες από την αρχή στόχο το τελικό έπαθλο;
Δεν θέλω να ακουστεί υπερφίαλο, αλλά σίγουρα δεν μπήκα μέσα για να βγω σε δύο μήνες. Ήθελα να φτάσω όσο το δυνατόν πιο κοντά στη νίκη. Ο στόχος μου ήταν η τελική τετράδα.
Θεωρείς ότι θα μπορούσες να κερδίσεις; Είχες να ανταγωνιστείς αρκετούς άντρες που, θεωρητικά, είναι πιο δυνατοί.
Πιστεύω πάρα πολύ στον εαυτό μου. Δουλεύω από μικρή και χρειάστηκε να κάνω και σκληρές δουλειές, ίσως και ασυνήθιστες για γυναίκες. Αυτό μου έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σε όποια δυσκολία κι αν συναντήσω. Και, δόξα τω Θεώ, τα πήγα καλά στη ζωή μου. Δεν το βάζω εύκολα κάτω, δεν σκύβω το κεφάλι. Πίστευα λοιπόν ότι μπορούσα να φτάσω μέχρι την τετράδα. Ανεξαρτήτως φύλου, έλεγα ότι θα κερδίσω.
Μήπως ξεπέρασες κάποια στιγμή τα όριά σου, γεγονός που οδήγησε και στον τραυματισμό σου;
Σαφώς. Στα αγωνίσματα έμπαινα με όλο μου το «είναι». Παράλληλα, οι συνθήκες εκεί είναι πολύ σκληρές. Όταν δεν τρέφεσαι ούτε κοιμάσαι σωστά, υπάρχει υγρασία και ο καιρός αλλάζει στο λεπτό, ο οργανισμός παθαίνει σοκ. Η ανάρρωση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, γι’ αυτό πρέπει κανείς να εκπαιδεύει το μυαλό του ώστε να υπακούει το σώμα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και απαιτεί φοβερή πειθαρχία. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπερέβαλα εαυτόν, γι’ αυτό και τραυματίστηκα στη διάρκεια του αγωνίσματος, αλλά συνέχισα να παίζω με σπασμένο δάχτυλο, όσο κι αν πονούσα. Ήθελα να το κάνω. Είχα ενθουσιαστεί με το παιχνίδι. Και το πιο σημαντικό είναι ότι με έβλεπαν τα παιδιά μου από την τηλεόραση και προσπαθούσα να τους διδάξω κάτι, ότι στη ζωή χρειάζεται αγώνας. Στη ζωή μου, δεν μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα, σε αντίθεση με τους συμπαίκτες μου, που θεωρώ ότι το 90% από αυτούς δεν δυσκολεύτηκε ποτέ ιδιαίτερα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και περήφανη για όσα έχω καταφέρει.
Πειθαρχία όντως είχες μέσα στο παιχνίδι. Στρατηγική;
Ούτε καν. Ήμουν τόσο πολύ ο εαυτός μου, που δεν λειτούργησα ποτέ με απώτερο σκοπό. Είχα ως στόχο το έπαθλο, αλλά το να κινούμαι με πρόγραμμα, πώς θα μιλήσω και πώς θα σταθώ, δεν το έκανα ποτέ, κάτι που φάνηκε άλλωστε και από το πόσο άγαρμπη ήμουν από την αρχή με τις κάμερες. Οι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά εγώ τον πρώτο μήνα κρυβόμουν! Δεν μπορούσα να το συνηθίσω όλο αυτό. Από ένα σημείο και μετά, όμως, το παιχνίδι σε απορροφά τόσο, που νομίζεις ότι η κάμερα είναι απλώς ένας κορμός δέντρου, δεν σε ενοχλεί. Έτσι, μιλούσα σαν να είχα απέναντί μου μια φίλη μου, έλεγα τα παράπονά μου και πολλές φορές έβγαζα θυμό. Ακόμα και στο θέμα που δημιουργήθηκε με την Ανθή, δεν σκέφτηκα το πώς θα φανεί στον κόσμο. Απλώς υπερασπίστηκα μια γυναίκα που δέχθηκε μια άδικη, κατ’ εμέ, επίθεση.
Πιστεύεις ότι σου κόστισαν οι κόντρες που είχες στο παιχνίδι;
Ήμουν τόσο ο εαυτός μου, που δεν σκέφτηκα ποτέ το πώς θα το δει ο κόσμος. Με τη Μαριπόζα στην αρχή όντως υπήρξε ένταση. Από άποψη ηλικίας, και εκείνη και οι περισσότεροι είναι παιδιά, οπότε τους δικαιολογώ. Η Ασημίνα, πάλι, μου έκανε μια επίθεση, αλλά είναι και αυτή μαμά, οπότε επίσης τη δικαιολογώ. Όσον αφορά την Ανθή, αντέδρασα ενστικτωδώς, το ίδιο θα έκανα αν έβλεπα ότι αδικείται ο οποιοσδήποτε. Πήγαμε εκεί έχοντας ο καθένας το στόχο του. Ο δικός μου ήταν το έπαθλο, ο Κοψιδάς μπήκε στο παιχνίδι για να του ανοιχτούν κάποιοι δρόμοι, μιας που ο κλάδος του, λόγω της κρίσης, περνά δύσκολα. Η Ανθή, ως δημοσιογράφος, ήθελε να κάνει κάτι άλλο. Πρέπει να εκτιμηθούν η προσπάθεια και ο αγώνας που κάνει ο καθένας και να μην κρίνουμε τόσο αυστηρά. Ειδικά για τον κόσμο, που παρακολουθεί μόνο ένα μικρό κομμάτι από τη διαβίωσή μας και δεν μπορεί να έχει συνολική άποψη του τι συμβαίνει και τι χαρακτήρες είμαστε. Προσωπικά, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι η στάση μου ενδεχομένως θα μου κόστιζε, γιατί δεν πήγα στο «Survivor» για να γίνω διάσημη. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το κομμάτι αυτό, άσχετα αν προέκυψε τώρα. Σκεφτόμουν και λειτουργούσα αυθόρμητα, τα έλεγα χύμα και τσουβαλάτα.
Τελικά ήταν η συμβίωση με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους το πιο δύσκολο κομμάτι του «Survivor»;
Όχι, για εμένα αυτό δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Ούτε η πείνα, ούτε ο ύπνος, ούτε η συμβίωση με την Μπλε ή την Κόκκινη Ομάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν ο τραυματισμός μου. Ήταν κάτι που δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ. Αλλά, τελικά, ίσως έπρεπε να γίνει έτσι, δηλαδή να φύγω σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού.
Βλέποντας και το πόσο έχουν αγριέψει τα πράγματα πλέον;
Όχι γι’ αυτό, αλλά γιατί αντιλαμβάνομαι ότι ήταν μια εμπειρία συγκλονιστική. Έχω μάθει στη ζωή μου ό,τι εμφανίζεται, είτε καλό είτε κακό, να το βλέπω πάντα ως κάτι θετικό. Για να μου το στείλει ο Θεός, σημαίνει κάτι και θα το βρω μπροστά μου, θα μου φανερωθεί. Χαίρομαι για όσα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχω αλλάξει. Γύρισα από τον Άγιο Δομίνικο όπως ακριβώς ήμουν και πριν πάω εκεί.
Δεν απογοητεύτηκες που ο τραυματισμός σου σε ανάγκασε να φύγεις;
Όχι, κάθε άλλο. Με στεναχώρησε ως ένα βαθμό, αλλά στην ηλικία που είμαι δεν μπορώ να στενοχωριέμαι ιδιαίτερα για πράγματα που δεν είναι τόσο σημαντικά όσο τα παιδιά, η οικογένεια και η υγεία. Το παιχνίδι ήταν τέλειο και μακάρι αύριο να με καλούσαν και να ξαναπήγαινα! Οικονομικά τουλάχιστον, δεν θα είχα ποτέ τη δυνατότητα να δω τον Άγιο Δομίνικο. Ευγνωμονώ την παραγωγή για την ευκαιρία που μου έδωσε. Με διάλεξαν ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Παρ’ όλα αυτά, η ζωή συνεχίζεται. Ήταν ένα φοβερό ταξίδι από το οποίο αποκόμισα πολλά. Μόνο κερδισμένη είμαι. Αλλά υπάρχουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα στη ζωή μου – και πάνω απ’ όλα
η υγεία.
Πώς αντιμετωπίζεις τώρα τη δημοσιότητα; Σκέφτεσαι να την αξιοποιήσεις;
Σίγουρα δεν το είχα σκεφτεί πριν από το παιχνίδι. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος έχει αυτή την αντίδραση από αγάπη και προσπαθώ πάντα να είμαι ευγενική… Από τη μία είναι ωραίο όλο αυτό, γιατί δεν το είχα ξαναζήσει, από την άλλη όμως, μερικές φορές με φοβίζει, με ξενίζει. Ωστόσο, θεωρώ ότι το διαχειρίζομαι ψύχραιμα. Κι εννοείται ότι θα ήθελα να αξιοποιήσω κάπως αυτήν τη δημοσιότητα. Ό,τι πρόταση μου γίνει θα τη σκεφτώ πολύ σοβαρά, γιατί εκτός από εμένα, υπάρχουν δύο παιδιά που περιμένουν τη μαμά τους. Πρέπει να είμαι κοντά τους, να ανακτήσουμε το χαμένο χρόνο. Όλα θα γίνουν με απόλυτη προτεραιότητα το συμφέρον τους.
Βγήκαν στη δημοσιότητα και κάποια πράγματα για την προσωπική σου ζωή που ενδεχομένως δεν ήθελες να κυκλοφορήσουν. Πώς το αντιμετώπισες;
Δεν μπορώ να σχολιάσω όσα ειπώθηκαν, επειδή βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρά ποινικά δικαστήρια. Εννοείται ότι αντιμετώπισα όσα άκουσα και είδα με απόλυτη ψυχραιμία, μιας και υπάρχουν δύο παιδιά που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να με δουν ταραγμένη ή να ταράζονται τα ίδια, και είναι υποχρέωσή μου να τα προστατεύσω από τις επιθέσεις που γίνονται τόσα χρόνια εις βάρος μου.
Τι θεωρείς ότι χρειάζεται κάποιος για να κερδίσει το παιχνίδι;
Υπομονή και αντοχή στην πείνα. Δεν μπορώ να δεχτώ τη στρατηγική. Πιστεύω πως ο κόσμος θέλει να δει κάποιον που να τον εκφράζει, να τον κάνει να νιώθει ότι είναι ένας από αυτούς και ο οποίος θα έχει ανάγκη τα χρήματα. Αυτό χρειάζεται.
Ποιος λοιπόν θα ήθελες να κερδίσει;
Ο Νίκος έχει σίγουρα ανάγκη το έπαθλο. Κοινωνικά είναι σαν εμένα, αντιμετωπίζει προβλήματα. Είναι μικρός και θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα χρήματα. Θα ήθελα πολύ να το πάρει.
Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο δεν είχες και τις καλύτερες των σχέσεων…
Μπορεί να εκφράστηκε κάπως άκομψα για μένα, όμως θα μπορούσε να είναι γιος μου. Δεν νομίζω ότι εννοούσε αυτά που είπε, ήταν μια αντίδρασή του πάνω στο παιχνίδι. Γενικά, δεν στέκομαι σε αυτά που είπαν οι συμπαίκτες μου γιατί ειπώθηκαν μέσα στη στέρηση, την πείνα, τις κακουχίες, την εξάντληση και τα νεύρα. Υπό αυτές τις συνθήκες, πολλές φορές είναι δύσκολο να ελέγξεις τον εαυτό σου.
Αφήνεις, επομένως, τελείως πίσω σου πράγματα που μπορεί να σε πείραξαν…
Εννοείται! Έτσι κι αλλιώς, δεν βοηθάει τη δική μου ψυχολογία. Οι συμπαίκτες μου δίνουν τον αγώνα τους και δεν είναι καθόλου εύκολος. Δεν πήγε κανείς για διακοπές εκεί – γιατί το άκουσα κι αυτό. Δεν κοροϊδεύει κανείς κανέναν. Όλοι κάνουν τον αγώνα τους, άλλοι πολύ και άλλοι λιγότερο. Δεν είμαι άνθρωπος που θα κρατήσει κακία. Έχω ζήσει δύσκολες καταστάσεις, έχω δεχτεί πόλεμο και από μικρή έχω ατσαλωθεί μέσα από αυτό. Δεν μου αρέσει να γίνομαι εμπαθής. Θέλω να δω τα παιδιά από το «Survivor», θα χαρώ πολύ να κάνουμε παρέα, γιατί περάσαμε δύσκολα μαζί. Κοιμηθήκαμε δίπλα δίπλα. Ήμασταν μια οικογένεια.
