Ο Κωνσταντίνος Αργυρός κάνει ακόμα μία μουσική πρόταση και καινοτομεί με το νέο του τραγούδι και music video, με τίτλο «Ελεύθερος».
Στο «Ελεύθερος» ο Κωνσταντίνος Αργυρός εμπνέεται από το παραδοσιακό τραγούδι «Μενεξέδες Και Ζουμπούλια». Μέσα από το δικό του ξεχωριστό, σύγχρονο, μουσικό πρίσμα και με τους στίχους του Χάρη Σαβαλάνου, μας δίνει το έρεισμα να αγαπήσουμε και να κάνουμε κτήμα μας την πλούσια ελληνική μουσική παράδοση και στέλνει ένα δυνατό μήνυμα για την ελευθερία από κάθε είδους δεσμά.
Το τραγούδι, που συνοδεύεται από music video σε σκηνοθεσία Γιάννη Δημολίτσα, θα περιλαμβάνεται στο επικείμενο νέο album του Κωνσταντίνου Αργυρού, με τίτλο «22», που θα κυκλοφορήσει από την Panik Platinum σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα μουσικής αυτό το Σάββατο, 30 Απριλίου.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος αναφέρει για το «Ελεύθερος»:
«Ελευθερία λοιπόν, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, σημαίνει να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ότι σου γεννά έρωτα στην καρδιά σου. Το αίσθημα της ελευθερίας πηγάζει από την καρδιά μας.
Η έμπνευση λοιπόν για το συγκεκριμένο τραγούδι βασίστηκε σε πολλές σκέψεις μου το τελευταίο διάστημα. Νιώθω ευγνωμοσύνη για τις ρίζες μας και την παραδοσιακή μουσική του τραγουδιού «Μενεξέδες και ζουμπούλια» που με ενέπνευσε και μπόρεσα και συνέδεσα τις σκέψεις μου με αυτά τα ακούσματα.
Ακούσματα επηρεασμένα από την Μικρά Ασία, από τα βάλς του Ιονίου και των Κυκλάδων, από το ελληνικό μπουζούκι, από το βαλκανικό αυτό μαγικό ήχο των πνευστών. Αυτές λοιπόν οι λέξεις του Χάρη Σαβαλάνου είναι ανησυχίες μου επηρεασμένες από το γεγονός ότι είμαστε ένας λαός αφοσιωμένος στον τόπο του, με ένα όνειρο που απαρτίζεται από ελπίδα, ελευθερία και αισιοδοξία.
Δεν μιλάω για την τυφλή ελπίδα που υπόσχεται ότι τα πάντα θα γίνουν μόνα τους. Μιλάω για την ελπίδα και την ελευθερία των μεταναστών που ξεκινάνε να βρουν την καινούργια ακτή τους, αλλά η καρδιά τους και η ψυχή τους πάντα ανήκει στις ρίζες τους. Μιλάω γι’ αυτούς που βρίσκονται στα πηδάλια και τα καταστρώματα των βαποριών στα ανοιχτά του Ειρηνικού. Μιλάω για τις οικογένειες και τα παιδιά ενός ταλαιπωρημένου εργάτη, που τολμάνε να πάνε κόντρα στη μοίρα τους.
Μιλάω για την ελευθερία που λυτρώνει από την καταπίεση ορισμένων φίλων (γνωστών και αγνώστων) που εδώ και χρόνια απλά δεν μπορούν να εκφραστούν διότι τα taboo της κοινωνίας και οι καταστάσεις δεν τους αφήνουν να μιλήσουν. Μιλάω γι’ αυτήν την συχνότητα της αγάπης που έδενε την Κατερίνα κάτοικο του εξωτερικού και τον Αλέξανδρο κάτοικο Ελλάδας, τον Χρήστο κάτοικο Ελλάδας και την Νάγια κάτοικο εξωτερικού, να παλεύουν για την συχνότητα αυτή που τους κρατάει ενωμένους για χρόνια.
Μιλάω για αυτούς τους ανθρώπους που ενώ είναι φυλακισμένοι στον χώρο τους, κάθονται γύρω από ένα τραπεζάκι με τα βασικά και τραγουδάνε μαζί. Ελπίζω λοιπόν αυτό το τραγούδι να σας διασκεδάσει, να το χορέψουμε και να το διασκεδάσουμε μαζί όσο πιο φωναχτά, πιο δυνατά, πιο χορευτικά και όσο πιο «ελληνικά» γίνεται. Και ας μην ξεχνάμε ότι η ουσία βρίσκεται στα απλά πράγματα, στις καλές παρέες, στη μουσική, στον σεβασμό, στην αγάπη, στην αλληλεγγύη, στον ήλιο…
Ελεύθεροι για μια ζωή…».
Πρώτη δημοσίευση στο Hello Magazine
